دهنه (معماری)
به فاصله بین دو تکیه‌گاه یک عضو سازه‌ای مانند تیر یا پل، دهنه یا دهانه (به انگلیسی: Span) گفته می‌شود. یک دهانه ممکن است به یک تیر یا یک سیم محدود شود. مورد نخست، برای پل‌ها کاربرد داشته و مورد دوم نیز برای خطوط انتقال انرژی، خطوط مخابراتی، برخی از انواع آنتن یا تله‌کابین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نمای کنار یک تیر ساده (بالا) که تحت اثر بار گسترده یکنواخت، خم شده‌است (پایین).
دهنه، یک عامل مهم برای یافتن مقاومت و بیشترین مقدار لنگر خمشی و خیز یک تیر به شمار می‌رود. مقدار حداکثر لنگر خمشی و خیز در شکل روبرو با استفاده از روابط زیر به دست می‌آید:
لنگر: Mmax = 1/8 · q · L2
خیز: fmax = 5/48 · Mmax· L2 / (E · I)
از این روابط می‌توان نتیجه گرفت که با دو برابر شدن طول دهانه، لنگر ماکزیمم (و متعاقب آن تنش)، چهار برابر و خیز نیز شانزده برابر افزایش پیدا می‌کند.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Span (architecture)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.