دکترین پیرامون

دکترین پیرامون (به انگلیسی: Periphery doctrine) دکترینی است که توسط بن گوریون و الیاهو ساسون (Eliahu Sassoon) مطرح شد.[1]

این دکترین بر این پایه است که اسرائیل بایستی با ممالک غیر عرب نزدیک به منطقه روابط محکم و دوستانه برقرار کرده تا در مقابله با خطر اعراب، موازنه قدرت حاصل آید.[2]

نقش ایران در دکترین پیرامون

در دوره پهلوی، ایران نقش ارشد برای این سیاست اسرائیل بود[3]. روابط ایران و اسرائیل در جنگ ایران و عراق نیز بر این اساس برقرار شده بودند، به طوریکه یک مقام ارشد اسرائیلی در سال ۱۹۸۶ در مصاحبه‌ای با نشریه Manchester Guardian Weekly ابراز داشت:

خواهید دید که پس از خوابیدن زبانه شعله تند مذهب در رژیم خمینی ایران، آنچه که باقی می ماند منافع مشترک ایران و اسرائیل است.[4]

و اسحاق رابین نیز در این باب در اکتبر ۱۹۸۷ تاکید کرد:

ایران بهترین دوست اسرائیل است، و ما مواضع خود را در قبال تهران تغییر نمیدهیم، چرا که رژیم خمینی تا ابد نمی ماند.[5]

اما پس از جنگ ایران و عراق، رفته رفته هندوستان[6] و ترکیه[7] جای ایران را در این دکترین گرفتند.

منابع
  1. «bitterlemons-international.org - Middle East Roundtable». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ مارس ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸.
  2. Striking First: Preemptive and Preventive Attack in U.S. National Security Policy. Karl P. Mueller. RAND Corporation. 2007. ISBN 0-8330-3881-8 pp.225
  3. After The National Intelligence Estimate (NIE) on Iran: Let The Great Debate Begin!
  4. Israel's longstanding links with Iran. Manchester Guardian Weekly. December 7, 1986.
  5. Treacherous Alliance. Trita Parsi. 2007. Yale University Press. ISBN 978-0-300-12057-8 p.127
  6. «doi:10.1016/j.orbis.2003.10.007» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲ فوریه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸.
  7. Orienting Jerusalem toward Ankara or Cairo? Israel's New Geostrategic Debate - Hadar 12 (3): 8 - Mediterranean Quarterly
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.