ریحانه دختر زید قرظی

ریحانه دختر زید قرظی (۱۵ پیش از هجرت - ۱۰ هجری) زنی یهودی از طایفهٔ یهودی بنی نضیر بود که ابتدا به همسری مردی از طایفهٔ یهودی بنی قریظه درآمد. ریحانه پس از کشتار مردان بنی قریظه به دست مسلمانان سهم محمد شد. سیره‌نویسان در مورد رابطه او با محمد اختلاف نظر دارند. برخی او را همسر محمد دانسته‌اند و برخی تنها کنیز و همخوابه. پیرامون اسلام‌آوردن وی هم اتفاق‌نظر نیست.[1]

Rayhāna bint Zayd
Mother of the Believers
زادهٔHejaz
درگذشتHejaz
عنوان'umm ul-mumineen
همسر(ها)Muhammad
خانوادهBanu Nadir

رابطه ریحانه با محمد

ابن اسحاق (بازسازی آلفرد گیوم) می‌نویسد که در ماجرای کشتن تمامی مردان بالغ و به اسارت گرفتن زنان و کودکان بنی قریظه، محمد ریحانه را برای خود برگزید و به او پیشنهاد داد که با او ازدواج کند، اما ریحانه این پیشنهاد را رد کرد و ترجیح داد که به عنوان کنیز او باقی بماند. علی‌رغم درخواست محمد، ریحانه ابتدا اصرار داشت که بر یهودیت باقی بماند. ریحانه بعدها مسلمان شد اگر چه به عنوان کنیز محمد تا آخر عمر باقی بماند.[2]

اما ابن سعد، کاتب و منشی واقدی، از او نقل قول می‌کند که محمد ریحانه را آزاد کرده و او را به ازدواج خود درآورد.[3] الحلبی می‌افزاید که محمد با ریحانه ازدواج کرد و مهریه‌ای هم برای او قرار داد. در هنگام ازدواج ریحانه از به سر گذاشتن حجاب امتناع کرد و این مسئله اختلاف بین او و محمد را در پی داشت. اما روابط ریحانه و محمد بعدها بهبود یافت. ریحانه مدت کوتاهی پس از آخرین حج محمد در سن ۲۵ سالگی فوت کرد و در قبرستان جنت البقيع به خاک سپرده شد.[4] توصیفاتی از خانه‌ای که به ریحانه اختصاص داده شده بود در تاریخ مدینه محمد بن الحسام و از طریق ابن هاجر آمده‌است.[5]

در روایتی هم که به‌گفتهٔ شبلی نعمانی (از علمای مسلمان هندی قرن نوزدهم) مورد پذیرش بسیاری از مورخین مسلمان متأخر بوده‌است آمده، محمد ریحانه را آزاد کرد تا به نزد طایفه‌اش برود و با آنها زندگی کند.[6]

پانویس

  1. Wessels, Antonie. A modern Arabic biography of Muḥammad: a critical study of Muḥammad Ḥusayn Haykal's Ḥayāt Muḥammad. Brill Archive, 1972. pp. 113–114. ISBN 9004034153.
  2. Guillaume, Alfred. The Life of Muhammad: A Translation of Ibn Ishaq's Sirat Rasul Allah, p. 466. Oxford University Press, 1955. ISBN 0-19-636033-1
  3. Ibn Sa'd. Tabaqat. vol VIII, pg. 92–3. (ارجاع دست دوم)
  4. al-Halabi, Nur al-Din. Sirat-i-Halbiyyah. Uttar Pradesh: Idarah Qasmiyyah Deoband. vol 2, part 12, pg. 90. Translated by Muhammad Aslam Qasmi. (ارجاع دست دوم از ویکی‌پدیای انگلیسی)
  5. Ibn Hajar. Isabaha. Vol. IV, pg. 309 (ارجاع دست دوم از ویکی‌پدیای انگلیسی).
  6. Nomani, Shibli (1979). The Life of the Prophet. Vol. II, pg. 125–6 (منبع عربی: نعمانی، شبلی (1979). حیاة النبی. 125– 126 صفحات المجلد 2)

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.