زبان اشاره انگلیسی

زبان اشاره انگلیسی یا زبان اشاره بریتانیایی (به انگلیسی: British Sigh Language) که به اختصار BSL نامیده می‌شود، یک زبان اشاره‌ای است که در انگلستان استفاده می‌شود و زبان اول یا زبان ترجیحی برخی افراد ناشنوا در انگلستان است. این زبان از فضا استفاده می‌کند و شامل حرکت دست، بدن، سر و صورت است.
بسیاری از هزاران نفری که ناشنوا هستند، همچنین خویشاوندان ناشنوایان، مترجمان زبان اشاره یا عده دیگر که در تماس با جامعه ناشنوای انگلستان هستند از BSL استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۱۱، ۱۵٬۰۰۰ نفر که در انگلستان و ولز زندگی می‌کردند، BSL را به عنوان زبان اصلی خود گزارش دادند.

الفبای شکلی حروف در BSL.
زبان اشاره انگلیسی
Breetish Sign Leid
Iaith Arwyddion Prydain
Cànan Soidhnidh Bhreatainn
Teanga Comhartha na Breataine
زبان بومی دربریتانیا
شمار گویشوران
۷۷۰۰۰  (۲۰۱۴)e18
۲۵۰٬۰۰۰ زبان دوم (۲۰۱۳)
زابان
  • زبان اشاره انگلیسی
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
اسکاتلند،[1] انگلستان
زبان اقلیت
شناخته‌شده در
ولز
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹bfi
گلاتولوگbrit1235[2]

تاریخچه

تاریخچه زبان اشاره موجود در جوامع ناشنوا در انگلستان، به سال ۱۵۷۰ می‌رسد. زبان اشاره انگلیسی، همانند همه زبان‌ها، با اصلاح، اختراع و وارد شدن کلمات جدید، تکامل یافته‌است. توماس بریدود، یک معلم در ادینبورگ بود، که در سال ۱۷۶۰ آکادمی بریدوود را برای ناشنوایان و افراد گنگ تأسیس کرد که به عنوان اولین مدرسه برای ناشنوایان در بریتانیا شناخته می‌شود. دانش آموزان او فرزندان کارکنان بودند. استفاده اولیه او از یک نوع زبان اشاره و سیستم ترکیبی، اولین تدوین زبان اشاره انگلیسی بود.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "British Sign Language Legislation". Archived from the original on 2 October 2016. Retrieved 27 September 2016.
  2. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "British Sign Language". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.