زمین‌فناوری

زمین‌فناوری [1] یا ژئوتکنیک (به انگلیسی: Geotechnics) از گرایش های کارشناسی ارشد مهندسی عمران بشمار می‌آید که با استفاده از روش‌های اصولی مهندسی و آزمایشگاهی ، برای کسب، تفسیر و استفاده از دانش مواد پوسته زمین و مواد معدنی، با هدف حل چالش‌های مهندسی، بکار می‌رود. دانش ژئوتکنیک به اطلاعات تکنیکی مربوط به زمین می‌پردازد که اطلاعات تولید شده حاصل از این علم، در برنامه‌ریزی، اکتشاف، طراحی، ساخت و بهره‌برداری از سازه‌های مهندسی و اجرای پروژه‌های عمرانی و معدنی به‌کار رفته و ایمنی و کارایی مؤثر آن‌ها را تضمین می‌کند. این اطلاعات دامنهٔ گسترده‌ای از داده‌ها را در زمینه‌های مکانیک خاک، مکانیک سنگ، منابع آب، لرزه‌خیزی و زمین‌شناسی مهندسی و زیست‌محیطی شامل می‌شود. داده‌های ژئوتکنیکی اغلب از طریق اکتشافات سطحی و زیرسطحی زمین، تولید می‌شوند.

چالش های ژئوتکنیکی معروف به Big Dig شهر بوستون در یک محیط شهری.
با ژئولوژی اشتباه نشود.

مثال هایی از کاربردهای مهندسی ژئوتکنیک شامل: پیشبینی ها و کمک به محاسبات اولیه و نهایی سازه ای، ممانعت و یا کاهش صدمات ناشی از طبیعت سایت مورد بهره‌برداری، مثل بهمن، روانگرایی خاک، زمین لغزه‌ها، لغزش صفحات سنگی، نشست زمین و همچنین شناسایی منابع قرضه می باشند.

انجمن ژئوتکنیک ایران

انجمن مکانیک خاک و مهندسی پی (ژئوتکنیک) ایران، از سال ۱۳۵۰ کار خود را آغاز نموده‌است. این انجمن با هدف شناساندن جایگاه حرفهٔ ژئوتکنیک و کارشناسان آن و نیز ایجاد همکاری و هماهنگی، در زمینه‌های علمی، کاربردی و پژوهشی تشکیل شده و به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

جستارهای وابسته

منابع

پایگاه داده‌های ملی علوم زمین کشور

  1. «زمین‌فنّاوری» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «geotechnology»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ زمین‌فنّاوری)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.