ساقی
ساقی یا میریز به فردی گفته میشود که آب یا شراب به دیگری دهد.[1] در اصطلاح عارفان واسطه فیض الهی است[2] و ادبیات فارسی مشحون است از اشعاری که خطاب به ساقی سروده شدهاند به حدی که منظومههای ساقینامه نیز به وجود آمدهاند. بهطور مثال حافظ میگوید:
ساقیا لطف نمودی قدحت پر می باد | که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد |
یا که شیخ بهایی سرودهاست:
ساقیا بده جامی زان شراب روحانی | تا دمی برآسایم زین حجاب ظلمانی |
ساقی در بسیاری از اشعار ممدوح است و مدح ساقی گاهی تا جایی پیش میرود که با معشوق برابری میکند. معروفترین ساقینامه متعلق به نظامی گنجوی، حافظ و رضیالدین آرتیمانی است[2] اگرچه خیام نیز شعرهایی درباره شرابخواری دارد.[3]
ساقیان معمولاً زیبارو بودند[3]
جستارهای وابسته
- شراب ایرانی
- شراب شیراز
- شرابخواری در ایران
منابع
- فرهنگ معین سرواژه ساقی
- ادبیات فارسی پیشدانشگاهی عمومی
- Wikipedia contributors, "Persian wine," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Persian_wine&oldid=399662681 (accessed January 28, 2011).
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ساقی موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.