سانکین کوتای

سانکین کوتای (به ژاپنی: 参勤交代 Sankin-kōtai) به معنای حضور متناوب در واقع یک سیستم گروگانگیری بود که در آن بیش از ۲۵۰ خاندان دایمیو (فئودال‌های بزرگ) در سراسر کشور ژاپن را مجبور می‌ساخت که هر دو سال در ادو مقر شوگون‌سالاری، به اتفاق همسر و فرزندان خویش اقامت گزینند، تا زیر نظر مستقیم شوگون باشند. پس از یک سال اقامت، آنها دوباره به هان خود (قلمروی خود) بازمی‌گشتند. از نظر سیاسی وسیله‌ای برای استقرار و استحکام بیش‌از پیش حکومت مرکزی و جلوگیری از طغیان نیروهای فئودالی مناطق دیگر محسوب می‌شد، ولی از نظر اقتصادی، باعث می‌گردید که نیمی از درآمد دایمیوها صرف هزینه‌های مربوط به حضور متناوب در پایتخت گردد، به‌خصوص که به دستور شوگون، هر دایمیو موظف بود عمارتی باشکوه برای اقامت همسر و فرزندان خود، در ادو برپا نماید تا پس از او برای ورثه‌اش باقی بماند. به همین خاطر است که عده‌ای از محققان معتقدند که علاوه‌بر تشویق تولید محصولات محلی برای فروش، سیستم گروگان‌گیری مزبور نیز نقش عمده در تبدیل اقتصاد طبیعی ژاپن به اقتصاد پولی در این دوران داشته‌است.

قلعه ادو

تاریخچه

تویوتومی هیده‌یوشی پیشتر روش مشابه‌ای را مبنی بر نگه داشتن همسران و وارثان (دایمیوها) در قلعه اوساکا یا اطراف آن، به عنوان گروگان و جهت اطمینان از وفاداری دایمیوها ایجاد کرده بود. پس از نبرد سکیگاهارا و تأسیس شوگون سالاری توکوگاوا، این گروگان‌گیری در پایتخت جدید ادو به صورت عرف ادامه یافت. برای دایمیوهای توزاما در از سال ۱۶۳۵، و برای دایمیوهای فودای از سال ۱۶۴۲ اجباری شد. بجز یک دوره هشت ساله تحت حکومت توکوگاوا یوشیمونه، این قانون تا سال ۱۸۶۲ باقی ماند.

منابع

    پیوند به بیرون
    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سانکین کوتای موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.