سایه‌روشن

کیاروسکورو (ایتالیایی: Chiaroscuro‎) یا تاریک - روشن(به انگلیسی: light-dark)، به‌کارگیری تضادهای شدید بین رنگسایه‌های تیره و روشن در نقاشی به شکلی است که نمود آن در ترکیب‌بندی کل اثر به چشم آید. کیاروسکورو اصطلاحی فنی برای بُعدبخشی با استفاده از تضادهای نوری در مدل‌سازی اجسام سه‌بعدی هم هست و علاوه بر آن در عکاسی و سینما نیز با کاربردی مشابه رواج دارد.

مسیح در کوه الیو ، فرانسیسکو گویا ، 1819 ، رنگ روغن بر تخته چوب
برای دیگر کاربردها، سایه‌روشن (ابهام‌زدایی) را ببینید.
جووانی باگلیونی. عشق مقدس و عشق پست. ۱۶۰۲–۱۶۰۳، نمونه‌ای از به‌کارگیری کیاروسکورو در ترکیب‌بندی

تاریخچه

این اسلوب در روند تحول فن نقاشی رنگ روغنی در دوره رنسانس پدیدار شد و به خصوص در تابلوهای داوینچی و کاراواجو اهمیت پیدا کرد.[1] به طور کلی این اسلوب برای هنرمندانی که قصد داشتند طرح تجربی خود را تا مرحله نقاشی پیش ببرند بسیار اهمیت داشت.رامبراند یکی از استادان کیاروسکورو بود. در اکثر آثارش گروه‌های انسانی را با سایه‌های تیره نزدیک به هم نقاشی نموده و سپس آنها را در مقابل سطوحی که درجات روشن نه چندان متفاوتی باهم دارند قرار می‌داده‌است و برای جدا کردن اشکال کلی تنها از رنگهای سرد و گرم استفاده میکرده.[2] در سده هفدهم نقاشان اسپانیایی و هلندی تکنیک سایه روشن را با اغراق بیشتر و با رنگسایه‌های بسیار شدید در آثار خود استفاده کردند.از مهمترین هنرمندانی که این تکنیک را در قرن هفدهم رواج داد کاراواجو بود.

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع
  1. دائرةالمعارف روئین پاکباز، چاپ سوم ، انتشارات فرهنگ معاصر ، ص 297
  2. شیوه طراحی با مداد، مرکز نشر کتابهای طراحی و نقاشی در ایران، جان سی.بروبل، ص 29

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سایه‌روشن موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.