سروج
سروج:(عبری: שְׂרוּג به معنی شاخه)، نام نخست‌زاده رعو[1] و جد بزرگ ابراهیم[2] است که نام او در نسب‌نامه عیسی یاد شده است.[3] هنگام تولد ناحور سی‌سال داشت.[4] نام مادرش عورا[5] و نام همسرش ملکاه بود.[6] او یگانه‌پرستی را رها کرد و به پرستش بتان روی آورد، به فرزندش ناحور سحر آموخت.[7]. سروج در دویست و سی‌سالگی مرد[5]. شهر اکدی و محدوده‌ای به نام سروجی در غرب حران به نام او نامگذاری شده است. بر اساس یوبیل، نخست نام او سروح(عبری:סאראה) بوده است و پس از بنای شهر اور نامش به سروج تغییر یافته است.[8] در تذکره‌های مسیحی یونانی از او با نام سروچ یاد شده است.
پانویس
- پیدایش ۱۱:۲۰
- اول تواریخ ۱:۲۶
- لوقا ۳:۵۳
- پیدایش ۱۱:۷۰
- یوبیل ۱۱:۱
- ملکاه ۱۱:۶
- یوبیل ۲۱:۱۴
- یوبیل ۱۲:۳۲
منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.