سرویس سلامت همگانی

سرویس سلامت همگانی نام مشترک چهار سیستم تأمین رفاه پزشکی در بریتانیا است. بودجه این سیستم‌ها برخلاف اکثر کشورها از مالیات بر مردم و نه از طریق حق بیمه درمانی تأمین می‌شود.

نشان‌واره سرویس سلامت همگانی در انگلستان
Logo for NHS England
اطلاعات کلی Publicly funded health service
بنیادگذاری ۵ ژوئیه ۱۹۴۸ (۱۹۴۸-۰۷-05)
کارمندان 1,700,000
بودجهٔ سالانه £139.3bn پوند استرلینگ (۲۰۱۹/۲۰)
نهاد بالادست وزارت سلامت و مددکاری اجتماعی (England), Health and Social Care Directorates (Scotland)
سازمان‌های زیردست NHS England
NHS Wales
NHS Scotland
وبگاه
https://nhs.uk

زیربخش‌ها

چهار زیربخش این سازمان عبارتند از:

  1. سرویس سلامت همگانی انگلستان
  2. سرویس سلامت همگانی اسکاتلند
  3. سرویس سلامت همگانی ولز
  4. سرویس سلامت همگانی ایرلند شمالی
نشان‌واره سرویس سلامت همگانی در اسکاتلند

قدرت

نظام سلامت همگانی بریتانیا، همه مخارج درمان را پرداخت می‌کند و مردم (جز در موارد محدود) مستقیماً پولی برای خدمات سلامت، پولی پرداخت نمی‌کنند.

نظام درمانی بریتانیا بسیار قدرتمند است. زیرا در بریتانیا، سلامت شهروندان بر عهده دولت است. منبع مالی دولت بریتانیا، مالیات‌های دریافتی از مردم و درآمدهای عمومی و نه حق بیمه پرداختی از سوی مردم است؛ بنابراین، دولت، مجبور است برای مدیریت بودجه و تقاضا محدودیت‌هایی اعمال کند و به دو روش در پرداخت هزینه‌های درمانی، صرفه‌جویی می‌کند.[1]

نشان‌واره سرویس سلامت همگانی در ایرلند شمالی

اول اینکه در این کشور، مردم نمی‌توانند به دلخواه خودشان، به پزشک متخصص مراجعه کنند یا شخصاً درخواست آزمایش خون یا ام‌آرآی بدهند. هر بیمار باید ابتدا در سطح اول درمان بررسی شود و در صورت صلاح‌دید پزشک سطح اول، به سطوح بعدی ارجاع شود. به این ترتیب از مصرف بی‌مورد منابع در سطوح بالاتر جلوگیری می‌شود.[1]

از سوی دیگر برای هر فرد، سقف هزینه تعیین می‌شود. این سقف هزینه از تقسیم کل بودجه نظام سلامت بر تعداد افراد تحت پوشش به دست می‌آید. در صورتی که لازم باشد بیش از این مبلغ برای بیمار خرج شود، تیم درمان باید بتواند نشان دهد که خرج بیشتر به سود بیمار است؛ بنابراین تیم درمان به نمایندگی از دولت این حق و وظیفه را دارد که در مورد روند درمان بیمار تصمیم بگیرد. برای نمونه، می‌تواند رای به جداسازی دستگاه‌های تنفس یا ضربان قلب مصنوعی و مرگ بیمار دهد. به این ترتیب از صرف هزینه بیهوده برای آن بیمار جلوگیری شده و بودجه بهداشتی برای کسانی خرج می‌شود که احتمال زنده‌ماندن بیشتری دارند.

پانویس

  1. امیر علیشاهی-پزشک و پژوهشگر در دانشگاه کارولینای شمالی (۲۳ تیر ۱۳۹۶). «معمای چارلی گارد؛ برنده این جنگ کیست؟». بی‌بی‌سی فارسی.

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.