نشانگان قفل‌شدگی

نشانگان قفل شدگی (به انگلیسی: Locked-in syndrome) یک حالت بالینی خاصی است که با وجود عدم تحرک اندام‌های بیمار، آگاهی و هوشیاری وی حفظ می‌گردد.[1] این وضعیت ناشایع ممکن است با اغما (کما) که آگاهی و هوشیاری بیمار دچار اختلال می‌گردد، اشتباه شود. در موارد نشانگان قفل شدگی، بیمار تکلم نداشته و فقط دارای حرکت چشم‌ها در راستای عمودی است.[2] بنابراین، حرکت چشم‌ها تنها راه ایجاد ارتباط با بیمار است.

نشانگان قفل‌شدگی
Locked-in syndrome can be caused by stroke at the level of the سرخرگ قاعده‌ای denying blood to the پل مغز، among other causes.
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصعصب‌شناسی
آی‌سی‌دی-۱۰G46.3
آی‌سی‌دی-9-CM344.81
سمپD011782

علل

دو قسمت نیمکره‌های مخ و دستگاه فعال‌کننده مشبک[3] در حفظ هوشیاری نقش دارند.[1] قسمت بیشتری از دستگاه فعال‌کننده مشبک در ساقه مغز قرار دارد. اگر این دستگاه صدمه ببیند، براساس آسیب ایجاد شده منجربه درجاتی از اختلال هوشیاری می‌گردد.

در نشانگان قفل شدگی به علت ایجاد ضایعه در ناحیه قاعده پل مغزی که پایین‌تر از دستگاه فعال‌کننده مشبک ساقه مغزی است، باعث قطع راه‌های حرکتی نزولی می‌گردند؛ بنابراین، راه‌های قشری نخاعی و قشری پیازی آسیب می‌بینند.[2] چنین صدماتی با حفظ آگاهی و هوشیاری همراه است، ولی باعث بی حرکتی در اندام‌ها می‌شوند.

مواردی که ممکن است باعث سندرم قفل شدگی گردند:

  • ضربات مغزی
  • سکته مغزی به علت ایسکمی (کم خونی بافت مغز) یا خون‌ریزی پل مغز (آسیب هموراژیک مغزی)
  • انسفالیت
  • میلینولیز مرکزی پل مغزی
  • هیپوکالمی (کاهش پتاسیم خون)
  • پلی نوروپاتی شدید (مثلاً گاهی به علت نشانگان گیلن باره)
  • تومورها

علایم

علایم نشانگان قفل شدگی شامل:

  • فلج چهاراندام
  • عدم تکلم
  • حرکات محدود چشم که ممکن است به صورت زیر باشد:[1]
    • توانایی بازکردن ارادی چشم‌ها
    • وجود حرکت چشم‌ها در راستای عمودی (بالا و پایین)
    • تقارب چشم‌ها
  • وضعیت دسربره (اکستنشن در چهار اندام) یا وضعیت دکورتیک (فلکشن) در اندام‌ها
  • طبیعی بودن نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی (EEG)

پیش‌آگهی

اگر عامل نشانگان قفل شدگی اختلال عروقی باشد، احتمال مرگ در حدود ۷۰٪ و در سایر موارد (غیر عروقی) احتمال مرگ تقریباً ۴۰٪ بوده و عموماً به دلیل پنومونی است.[1] که آن هم از عوارض عدم تحرک بیمار بوده و ارتباط مستقیم با وضعیت مغزی ندارد. درصورت زنده ماندن بیمار، ممکن است بعد از چند هفته یا چند ماه به‌طور نسبی یا کامل بهبود یابد.[1]

پانویس
  1. بندرچی چمخاله، بیژن، فرجی، فردین
  2. سلطان‌زاده، اکبر
  3. Reticular activating system

جستارهای وابسته

منابع
  • بندرچی چمخاله، بیژن، فرجی، فردین. ترجمه نورولوژی بالینی دیوید ای گرینبرگ و مایکل جی. امینف. چاپ سوره. چاپ دوم
  • سلطان‌زاده، اکبر. بیماری‌های مغز و اعصاب و عضلات. انتشارات جعفری. شابک ۱-۰۳-۶۰۸۸-۹۶۴
  • قاضی جهانی، بهرام. ترجمه مبانی طب سسیل، بیماری‌های مغز و اعصاب. مرکز نشر اشارت
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.