سنگوکودایمیو
دایمیوهای دوره سنگوکو (به ژاپنی: 戦国大名) به دایمیوهای بزرگ دوره سنگوکو که هر کدام بر چند گون (شهرستان) یا ولایت ژاپن حکمرانی میکردند، گفته میشود. دایمیو بطورکلی عنوانی است که برای اشاره به اربابان و زمینداران بزرگ در دوران پیشامدرن ژاپن به کار برده میشود.
پس از پایان جنگ اونین (۱۴۷۷ میلادی) تا اواخر قرن شانزدهم دوره سنگوکو یا «دوران جنگهای داخلی» خوانده میشود. در این دوران دایمیوهای پرقدرت در مناطق گوناگون ژاپن ظاهر شدند که هر کدام سعی بر افزایش وسعت منطقه تحت نفوذ خود داشتند. برخی از دایمیوهای دوره سنگوکو مانند خاندان شیمازو و خاندان ایماگاوا از قبل به عنوان شوگو (فرماندار محلی) بر منطقه حکمرانی میکردند. برخی از آنان مانند خاندان آساکورا، خاندان آزای و خاندان اودا با براندازی شوگو یا فرماندار محلی به قدرت رسیده بودند. برخی نیز مانند خاندان داته یا خاندان هوجو از جنگ داخلی سود برده و با گسترش مناطق تحت نفوذ خود به دایمیویی سنگوکو رسیده بودند.
در این دوران گکوکوجو (از لحاظ لغوی به معنای براندازی و فراتر رفتن از مافوق) رواج داشت و کسانی که از نظر مقام اجتماعی فرودست بهشمار میرفتند اما در جنگیدن ماهر بودند با پیروزی در نبرد موفق به در دست گرفتن قدرت در یک منطقه میشدند. دایمیوهای سنگوکو با برپایی جنگها نظام قدیم را برانداخته و نظام اجتماعی جدیدی را به وجود آوردند. آنها وحدت کشور را هدف قرار داده به سوی این هدف حرکت کردند.
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «戦国大名». در دانشنامهٔ ویکیپدیای ژاپنی، بازبینیشده در ۱۲ فوریه ۲۰۱۴.