سوخو-۳۴

سوخو-۳۴ (به روسی: Сухой Су-34) نامگذاری ناتو: فول بک. هواپیمای تهاجمی جنگندۀ بمب‌افکن دو سرنشینه و دوموتورۀ جت توربوفن ساخت شرکت هوانوردی سوخو در روسیه است که براساس طرح بدنهٔ پروازی جنگندۀ سوخو-۲۷ طراحی شده‌است. سوخو-۳۴ برای جایگزینی جنگندۀ بمب‌افکن تاکتیکی سوخو-۲۴ و بمب‌افکن برد بلند توپولف تو-۲۲ام در نیروی هوایی روسیه ساخته شده‌است[1][2] تولید این هواپیمای تهاجمی از سال ۲۰۰۶م آغاز شده و در سال ۲۰۱۴ به‌طور رسمی وارد ارتش روسیه گردید. قیمت هر فروند از این جنگنده-بمب‌افکن حدود ۳۶ میلیون دلار اعلام شده و تاکنون تنها به الجزایر صادر شده‌است. نمایش خوبی که سوخو-۳۴ در سوریه داشته سبب آن شده که دارای بیش از ده‌ها ثبت سفارش از کشورهای مختلف دنیا برای خرید باشد.

سوخو-۳۴
نیروی هوایی روسیه سوخو - ۳۴
کاربری جنگنده-بمب افکن، جنگندۀ تهاجمی
کشور سازنده  روسیه
تولیدکننده شرکت هوانوردی سوخو
نخستین پرواز ۱۳ آوریل ۱۹۹۰
معرفی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴
وضعیت فعال
کاربر اصلی نیروی هوایی روسیه
ساخته‌شده ۲۰۰۶-اکنون
تعداد ساخته‌شده ۱۲۸فروند
هزینه هر فروند ۳۶ میلیون دلار
توسعه‌یافته از سوخو-۲۷
سوخو سو-۳۴ روبرو
شماتیک سوخو-۳۴

مشخصات

سوخو-۳۴ برای رخنهٔ مافوق صوت و ارتفاع بالا به فضای هوایی دشمن طراحی شده و قادر به حمل چهارده تن انواع موشک و بمب است. این جنگنده به یک کابین زرهپوش و پادکارهای پیشرفته مجهز شده و قادر است ضربات ترکش‌های موشک و برخورد مستقیم سلاح‌های کالیبر پائین را تحمل کند. شعاع عملیاتی سوخو-۳۴ با استفاده از تانکرهای سوخت اضافی ۱۵۰۰ کیلومتر است که با سوخت‌گیری هوایی می‌توان آن را ارتقاء داد. وزن برخاست این هواپیما ۴۵٫۱ تن است و از یک سیستم هدف‌گیری دیجیتال بهره می‌برد که ضریب خطای شلیک آن در هرنوع شرایط جوی را به حداکثر چند متر رسانده‌است. حداکثر سرعت سوخو-۳۴ حدود ۲٫۸ ماخ است و نیروی محرکه خود را از دو موتور توربوفن ساتورن AL-31FM1 می‌گیرد. این موتورها برای هزار ساعت پرواز قبل از انجام تعمیر طراحی شده‌اند. میخائیل سیمونوف طراح اصلی سوخو-۳۴ معتقد است که این جنگنده تنومند، مانور پذیر و زرهپوش به یک تانک پرنده شباهت دارد. کابین جادار و زرهپوش خلبان با یک قفس فولادی به ضخامت ۱۷ میلی‌متر در مقابل ترکش‌ها و گلوله‌ها محافظت می‌شود.[1]

این هواپیما اولین پرواز خود را در سال ۱۹۹۰ با نام سوخو-۲۷آی‌بی انجام داد. این پرواز آزمایشی از مسکو تا دریای اختسک ادامه یافت. هواپیما ۱۶ ساعت را در آسمان گذراند و چهار بار سوخت‌گیری هوایی کرد. در آن زمان هواپیما هیچ مشکلی در پرواز نداشت اما خستگی بسیار زیاد دو خلبان بعد از پرواز نشان می‌داد که آن‌ها نخواهند توانست بعد از چنین پرواز فرسایشی، بازدهی مناسبی داشته باشند. از این رو کابین خلبان اصلاح شده و به گونه‌ای طراحی شد که خلبان و ناوبر هواپیما به راحتی در کنار یکدیگر قرار بگیرند و بتوانند بایستند، حرکات کششی عضلانی انجام بدهند یا حتی در راهرو چرت بزنند یا غذا بخورند. همچنین بدنه سوخو-۳۴ به گونه‌ای طراحی شده تا سطح مقطع راداری کوچکی داشته باشد و به گفته سیمونوف، میزان آشکار بودن راداری آن در حد یک موشک کروز مافوق صوت است.[1] تفاوت دیگر سوخو-۳۴ با سوخو-۲۷ در کابین خلبان شیشه‌ای با نمایشگرهای سی‌آرتی رنگی با عملکرد چند گونه این نمایشگرهاست. اگر بخواهیم به رقبای همطراز این جنگنده اشاره کنیم اف_۱۵ استرایک ایگل- مک دانل داگلاس، داسو رافال و شنیانگ جی-۱۶، سوپر هورنت و سوخوی ۲۴را می‌توان نام برد. با اینکه سوخو-۳۴ سرعت کمتری نسبت به سوخو-۲۷ دارد، ولی همچنان توان پایدارای در برابر نیروی ۹+ جی را دارا می‌باشد.[3]

کاربرد عملیاتی

سوخو-۳۴ اولین تجربه جنگی خود را در جنگ داخلی سوریه به دست آورد. در سپتامبر ۲۰۱۵ شش فروند از این هواپیما به فرودگاه لاذقیه منتقل شد تا تروریست‌های داعش را هدف قرار دهند. در حملات روز اول و دوم اکتبر ۲۰۱۵ استفاده از سوخو-۳۴ گزارش شد. سوخو-۳۴ها در این حملات در ارتفاع بالای ۵ هزار متر حملات خود را انجام دادند تا از موشک‌های دوش‌پرتاب دشمن در امان باشند. همچنین این هواپیما برای حمله به داعش از طریق پایگاه سوم شکاری در ایران نیز به کار گرفته شده‌است.
در سال ۲۰۱۵ یک سوخو-۳۴ پس از فرود اقدام به باز کردن چتر سرعت‌گیر نمود ولی چتر باز نشد و هواپیما به یک سو منحرف شد. در این حادثه کسی آسیب ندید. در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۹ دو هواپیمای سوخو-۳۴ در هوا با یکدیگر برخورد کردند و از مجموع چهار خلبان، دو خلبان جان باختند، یک خلبان ناپدید شد و یک خلبان دیگر نجات یافت.[4] بخاطر بروز این حادثه، همهٔ هواپیماهای سوخو-۳۴ از پرواز معلق شدند تا به مشکلات فنی آنها رسیدگی شود.[5][6]

جدول مشخصات فنی
ویژگیها
تعداد خدمه۲ نفر
طول بدنه۲۳/۳۴ متر
طول دهانه بال۱۴/۷ متر
ارتفاع۶/۰۹ متر
وزن خالی۲۲۵۰۰ کیلوگرم
وزن سوخت باک‌های داخلی۱۲۱۰۰ کیلوگرم
بیشترین وزن برخاست۴۵۱۰۰ کیلوگرم
تراست هر موتور۱۳۲ کیلونیوتن
بیشترین سرعت در ارتفاع بالابیشتر از ۱/۸ ماخ برابر ۲۲۰۰ کیلومتر
شعاع عملیاتی۱۰۰۰ کیلومتر
سقف پروازی۴۹۲۰۰ پا
برد عبوری۴۰۰۰ کیلومتر

مشخصات سوخو-۳۴

Data from Sukhoi,[7] Gordon and Davison,[8] airforce-technology.com,[9] airwar.ru,[10] ria.ru,[11] deagel.com[12]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۲
  • طول: ۲۳٫۳۴ متر (۷۶ فوت ۷ اینچ)
  • پهنای بال: ۱۴٫۷ متر (۴۸ فوت ۳ اینچ)
  • ارتفاع: ۶٫۰۹ متر (۲۰ فوت ۰ اینچ)
  • مساحت بال‌ها: ۶۲٫۰۴ متر مربع (۶۶۷٫۸ فوت مربع)
  • ماهی‌واره: 5%[13]
  • وزن خالی: ۲۲٬۵۰۰ کیلوگرم (۴۹٬۶۰۴ پوند)
  • وزن ناخالص: ۳۹٬۰۰۰ کیلوگرم (۸۵٬۹۸۰ پوند)
  • بیشترین وزن برخاست: ۴۵٬۱۰۰ کیلوگرم (۹۹٬۴۲۸ پوند)
  • ظرفیت سوخت: ۱۲٬۱۰۰ کیلوگرم (۲۶٬۶۷۶ پوند) باک داخلی
  • پیشرانه هواگرد: ۲ عدد موتور توربوفن دارای پس‌سوز Saturn AL-31F M1 [14], ۱۳۲ کیلونیوتن (۳۰٬۰۰۰ پوند-نیرو) با پس‌سوز

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۲٬۲۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۳۶۷ مایل بر ساعت؛ ۱٬۱۸۸ گره) / ۱٫۸ ماخ در ارتفاع بالا
۱٬۴۰۰ کیلومتر بر ساعت (۸۷۰ مایل بر ساعت؛ ۷۶۰ گره) / 1.2 ماخ در ارتفاع پایین
  • بیشینه سرعت: ماخ زبرصوت
  • سرعت کروز: ۱٬۳۰۰ کیلومتر بر ساعت (۸۰۸ مایل بر ساعت؛ ۷۰۲ گره)
  • بُرد رزمی: ۱٬۱۰۰ کیلومتر (۶۸۴ مایل؛ ۵۹۴ مایل دریایی) بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر (با بیشترین میزان مهمات به وزن ۱۲۰۰۰ کیلوگرم.)
  • Ferry range: ۴٬۰۰۰ کیلومتر (۲٬۴۸۵ مایل؛ ۲٬۱۶۰ مایل دریایی)
  • حداكثر ارتفاع: ۱۷٬۰۰۰ متر (۵۶٬۰۰۰ فوت) [15]
  • حد شتاب جی: +9[16]
  • نیرو به وزن: ۰٫۶۸

نگارخانه

منابع
  1. SU-34 Fullback Desighner: Sukhoi Producer: Irkut / Russia بایگانی‌شده در ۸ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine Defence Update
  2. https://www.rbth.com/defence/2017/06/06/russias-duckbill-su-34-combines-features-of-both-bomber-and-fighter_777707
  3. https://www.rbth.com/defence/2017/06/06/russias-duckbill-su-34-combines-features-of-both-bomber-and-fighter_777707
  4. https://tass.com/emergencies/1040770
  5. "Two Su-34 jets collide in Russia's Far East". tass.com. 18 January 2019. Archived from the original on 19 January 2019.
  6. "All Su-34 flights suspended in Russia following accident in Far East". tass.com. 18 January 2019. Archived from the original on 19 January 2019.
  7. "Su-32: Aircraft performance". Sukhoi. Archived from the original on 18 November 2015. Retrieved 25 November 2015., "Armaments". Sukhoi. Archived from the original on 11 November 2011. Retrieved 4 July 2011.
  8. Gordon & Davison (2006), pp. 92, 95–96.
  9. "Su-34 (Su-27IB) Flanker Fighter Bomber Aircraft, Russia". airforce-technology.com. Archived from the original on 23 September 2012. Retrieved 5 October 2012.
  10. "SU-34". airwar.ru. Archived from the original on 28 September 2011. Retrieved 5 October 2012.
  11. "Бондарев: Су-34 гораздо лучше предшественников" [Bondarev: Su-34 is much better than predecessors]. RIA Novosty (به Russian). 26 December 2013. Archived from the original on 25 October 2014. Retrieved 14 November 2014.
  12. "Su-34". Deagel.com. Archived from the original on 29 June 2017. Retrieved 1 July 2017.
  13. Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.
  14. "Su-34 Fullback". Defense-update.com. Archived from the original on 18 January 2015. Retrieved 1 March 2012.
  15. https://ria.ru/20200207/1564381945.html
  16. "Aircraft performance". Sukhoi. Archived from the original on 18 November 2015. Retrieved 27 October 2015.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.