سونات ویولنسل شماره ۳ (بتهوون)

سونات ویلونسل شماره ۳ در لا ماژور، اُپوس ۶۹، یک سونات دونوازی برای ویولنسل و پیانو اثر لودویگ فان بتهوون است که آن را در سال ۱۸۰۸ و در دورهٔ میانیِ آهنگسازی‌اش تصنیف کرد. فاصلهٔ تصنیفِ این اثر و سونات‌های ویولنسل شماره ۱ و ۲ (۱۷۹۵) حدود ۱۳ سال است. بتهوون در همان سال، سه‌نوازی‌های پیانو اپوس ۷۰ و فانتزیِ آوازی اپوس ۸۰ خود را ساخت. همچنین، در همان سال، تصنیفِ سمفونی‌های شماره ۵ و شماره ۶ (چوپانی) خود را، به‌پایان رساند.[1]

سونات ویولنسل شماره ۳ را نخستین بار نیکلاوس کرافت ‏(en)‏ (ویولنسل) و دوروتِئا فون اِرتمان ‏(en)‏ (پیانو) در مارس ۱۸۰۹ اجرا کردند.

بتهوون این اثر را به بارون ایگناتس فون گلایشنشتاین ‏(en)‏ (۱۷۷۸–۱۸۲۸)، که خود نوازندهٔ ویولنسل بود، اهدا کرد.[2]

ساختار

سونات ویولنسل شماره ۳ شامل سه موومان است:

  1. آلگرو ما نُن تانتو
  2. اِسکِرتسو. آلگرو مولتو (در لا مینور)
  3. آداژیو کانتابیله – آلگرو ویواچه

اجرای کاملِ این سونات، به‌طور معمول، حدود ۲۵ دقیقه به طول می‌انجامد.

موومان نخست با ملودیِ گسترش‌یابندهٔ ویولنسل آغاز می‌شود:

Musical scores are temporarily disabled.

سپس، پیانو یک ملودیِ شکوفایِ کادانس‌گونه را اجرا می‌کند که در واقع تکرارِ مضمونِ آغازینِ سونات است. توسعه تأکید بیشتری بر موضوع اول دارد. ساختارِ موومان در فرم سونات ‏(en)‏ است….

نمونه‌های شنیداری
سونات ویولنسل شماره ۳ بتهوون در لا مینور، اُپوس ۶۹؛ اجرای زنده توسط جان میشل[3] (ویولنسل)

منابع
  1. John Mangum. «Sonata for Cello and Piano No. 3 in A, Op. 69». Los Angeles Philharmonic. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۸.
  2. Matthew Rye (۱۹۹۶). «Cello Sonata in A major, Op 69». Hyperion Records. دریافت‌شده در ۵ اوت ۲۰۱۸.
  3. John Michel

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سونات ویولنسل شماره ۳ (بتهوون) موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.