سونات ویولن شماره ۱۰ (بتهوون)
سونات ویولن شماره ۱۰ در سُل ماژور، اثر لودویگ فان بتهوون، یک سونات دونوازی برای ویولن و پیانو اُپوس ۹۶ و جزو آثار دورهٔ میانیِ آهنگسازیِ اوست و آن را در سال ۱۸۱۲ تصنیف کرده و در ۱۸۱۶ انتشار یافت.
| سونات ویولن شماره ۱۰ | |
|---|---|
| لودویگ فان بتهوون | |
 سونات ویولن شماره ۱۰، به خط بتهوون، ص ۱ | |
| مایه‌نما | سُل ماژور |
| شمارهٔ اثر | اُپوس ۹۶ |
| سبک | دورهٔ کلاسیک |
| شکل | سونات ویولن |
| آفرینش | ۱۸۱۲ |
| اهدا شده | |
| اجرا | ۱۸۱۶ |
| مدت زمان | حدود ۲۷ دقیقه |
| موومان‌ها | چهار |
| سازبندی | دونوازی (موسیقی مجلسی) |
بتهوون این سونات را به آرشیدوک رودولف اتریش (۱۷۸۸–۱۸۳۱) تقدیم کرد. آرشیدوک رودولف، به‌عنوان نوازندهٔ پیانو، همراه با ژاک پی‌یر ژوزف رود (en)[1] (۱۷۷۴–۱۸۳۰)، نوازندهٔ ویولن اهل فرانسه، نخستین اجرای این سونات را بر عهده گرفت.
ساختار
این سونات چهار موومان دارد:
- آلگرو مودِراتو (در سُل ماژور
- آداژیو اِسپرِسیوو (در می بِمُل ماژور
- اِسکِرتسو: آلگرو - تریو (در سُل مینور، تریو در می بِمُل ماژور، با سُل ماژور پایان می‌یابد)
- پوکو آلگرِتو (در سُل ماژور)
موومان پایانیِ سونات، بر مبنای سبکی که پی‌یر رود در ذهن داشته، نوشته شده‌است. توجه به سبکِ پیر رود نوشته شده‌است. بتهوون، اندکی پیش از به پایان بردنِ تصنیفِ این اثر، در نامه‌ای به آرشیدوک رودولف نوشت: «من، چون در نظر داشتم کاری دقیق از آب درآورم، در [نوشتنِ] موومان چهارم آن‌چنان شتاب نکردم؛ اما، هنگام تصنیف آن، ناچار بودم ملاحظهٔ [پی‌یر] رود را بکنم. ما، در موومان‌های پایانی‌مان، خواهانِ شتاب‌کاری‌های عجیب‌وغریب هستیم، اما این [قطعه]، "ر"[2] را خشنود نمی‌سازد ــ و این به‌نوعی برای من مایهٔ دست‌وپاگیر بودن می‌شود».[3] در نتیجه، موومان پایانی، مجموعه‌ای از هفت واریاسیون و یک کودای کوتاه بر روی زمینه‌ای بشّاش است.
سونات پیانو شماره ۱۰ را دوست‌داشتنی‌ترین سونات او، همراه با «آرامش، زیباییِ اثیری» و «تلاشی در جستجوی نوازندگان» توصیف کرده‌اند. همه چیز باید درست از نخستین لرزش اتفاق بیفتد.[4] لرزشِ گشایشِ سونات، پاره‌ای جدایی‌ناپذیر از کلیتِ اثر است.
اجرای کاملِ سونات ویولن شماره ۱۰ بتهوون به‌طور معمول ۲۷ دقیقه به‌طول می‌انجامد.
منابع
- Jacques Pierre Joseph Rode
- در اینجا، منظورِ بتهوون از «ر»، همان «پی‌یر رود» است.
- «نامهٔ شماره ۹۶». Beethoven's Letter. دریافت‌شده در ۸ اوت ۲۰۱۸.
- Marion Scott (revised by Sir Jack Westrup JM Dent 1974) (۱۹۳۴)، The Master Musicians: Beethoven پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Violin Sonata No. 10 (Beethoven)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ اوت ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
- Violin Sonata No. 10: نُت‌نوشت‌ها در پروژه بین‌المللی کتابخانه نت‌های موسیقی (IMSLP)
- Performance by Corey Cerovsek (violin) and Paavali Jumppanen (piano)] from the Isabella Stewart Gardner Museum in MP3 format
- Cho, Eun (2013). Contrastive Study on Beethoven's Violin Sonata No. 9, Op. 49 and No. 10, Op. 96 (M.Mus.). California State University.
- Heeney, Eimear (2007). Beethoven's Works for Violin and Piano (PDF) (M.A.). Waterford Institute of Technology.
- Lin, Cheng-Yin (2013). Beethoven Sonata No. 10, Op. 96 for Piano and Violin in G Major (1812): Looking Ahead (PDF) (D.Mus.). Louisiana State University. Archived from the original (PDF) on 20 September 2015. Retrieved 8 August 2018.
- Milton, Jeremy (2005). Beethoven's Piano and Violin Sonata No. 10, Opus.96; Beethoven's Emotional Condition as Reflected in a Style Analysis of the Work (PDF) (D.Mus.). University of Texas.
- Roberts, Paul Stanton (2013). Beethoven's Opus 96: The Sonata for Piano and Violin Perfected (B.Mus.). University of Southern Mississippi.
- Dmitri Smirnov The Anatomy of Beethoven’s 10th Violin Sonata
- اجرای سونات ویولن شماره ۱۰ بتهوون توسطِ کوری چِرووسِک (Corey Cerovsek) (ویولن) و پاوالی یومپانِن (Paavali Jumppanen) (پیانو)، از موزهٔ ایزابِلا استیوارت گاردنِر (Isabella Stewart Gardner Museum)