سوهی
سُوهِی (به ژاپنی: 僧兵 Sōhei) به راهبان جنگجوی بودایی گفته می‌شود که از اواخر تاریخ باستان تا قرون وسطی و آغاز اوایل دوره مدرن در ژاپن وجود داشتند. سوهی‌ها راهبانی بودند که به کارهای عادی و روزمره در معابد بزرگ کیوتو و نارا اشتغال داشتند و جهت دفاع به صورت مسلح درآمده بودند. نامیدن این گونه جنگجویان در همان زمان به صورت راهب جنگجو یا راهب مسلح یا راهب شیطانی مرسوم بود اما سُوهِی اصطلاحی است که از دوره ادو رواج پیدا کرده‌است. شیطانی در اصطلاح راهبِ شیطانی به معنای پر قدرت است. از ویژگی‌ها ظاهری سوهی‌ها پوشاندن سر با سرپوش، پوشیدن گتای پاشنه بلند (نوعی صندل سنتی ژاپنی) و به همراه داشتن دشنه‌ای دسته بلند به نام ناگی‌ناتا است. در خارج از ژاپن به راهبان مسلحی که در معابدی به مانند معبد شائولین در چین خدمت می‌کردند، نیز سوهی گفته می‌شود. همچنین سوهی در کابردی گسترده‌تر به گروه‌های مسلح مذهبی اشاره دارد.
به افراد مسلحی که از معابد شینتویی محافظت می‌کردند جی‌نین گفته می‌شود. در زمان فعال بودن سوهی‌ها و جی‌نین‌ها از یک طرف در جامعه اغتشاش به وجود می‌آمد و از طرف دیگر هیچ سرقتی از ثروت بسیار زیاد معابد دیده نمی‌شد.