سین (شاهین‌شهر و میمه)

سین (برخوار) شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان برخوار در استان اصفهان می‌باشد که در فاصله تقریباً ۱۰ کیلومتری شمال شهر اصفهان قرار دارد.

سین (برخوار)
سین
کشور ایران
استاناصفهان
شهرستانبرخوار
بخشبخش مرکزی
نام(های) پیشینسناباد
مردم
جمعیت۵٬۴۹۵ نفر (۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱۵۸۲
اطلاعات شهری
ره‌آوردخربزه
شناسهٔ ملی خودرو ایران
کد آماری۲۷۵۶
سین (برخوار)

در این شهر مسجدی با مناری مرتفع وجود دارد که این منار از میانه کج شده و در قدیم الایام همانند مناره‌های محله جویباره اصفهان افزون بر اذان گویی، بر فراز آن آتش برمی‌افروختند تا کاروانیان گمگشته در بیابان بتوانند راه خویش را به سوی آبادی و شهر اصفهان باز جویند. در پایین این منار کج، کتیبه‌ای منقوش به تاریخ ۵۲۶ هجری قمری (عصر سلجوقی) قرار دارد که از منظر تاریخی این کتیبه را قدیمی تر از کتیبه موجود در مسجد جامع اصفهان می‌نمایاند. این درحالی است که به گفته مورخین تا پیش از این کتیبه موجود در مسجد جامع اصفهان قدیمی‌ترین کتیبه تاریخ دار ایران دانسته می‌شده‌است. همچنین در منابع تاریخی آمده که یکی از جنگهای سلطان جلال الدین خوارزمشاه با سپاهیان مغول در پای همین منار تاریخی سین صورت گرفته‌است.

روستای سین که چند سالی است به شهر تبدیل شده تا پیش از ساخت جاده اصفهان-گز-مورچه خورت در زمان شاه عباس صفوی، اولین منزل (بارانداز) در جاده قدیم اصفهان-ری بود که در فاصله ۳ فرسنگی شمال شهر اصفهان قدیم قرار داشت. به بیان دیگر برای بازرگانان و مسافرینی که از ری عازم اصفهان بودند روستای سین آخرین منزلگاه پیش از ورود به شهر اصفهان بود. پس از انتخاب شهر اصفهان به عنوان پایتخت ایران، شاه عباس بزرگ تصمیم به گسترش شهر برای اسکان امرا، دیوان سالاران و دیگر مردم مهاجر به پایتخت جدید گرفت که این گسترش، بیشتر به سمت غرب شهر اصفهان قدیم و اراضی بالادست رودخانه زاینده رود بود، به گونه ایی که حدود غربی شهر اصفهان قدیم با افزوده شدن میدان نقش جهان، کاخ چهلستون، خیابان چهارباغ و محله عباس‌آباد (که برای اسکان جمعی از اهالی تبریز ساخته شد) و اتصال آن به محله تاریخی لنبان، گسترش زیادی به سمت بالا دست رودخانه پیدا کرد. این گسترش کالبد شهر به سمت غرب باعث شد تا شاه عباس دستور عمران جاده ایی جدید برای تسهیل رفت و آمد کاروانیان و اهالی پایتخت جدید با شمال کشور را صادر نماید که نتیجه این تصمیم ساخت جاده ایی (به همراه کاروان سراهایی) بود که از غرب اصفهان آن زمان شروع می‌شد و پس از گذر از شهر گز فعلی به مورچه خورت می‌رسید. هم اینک آزاد راه معلم و در ادامه آن اتوبان اصفهان-تهران تا مورچه خورت در راستای همین جاده عباسی قرار دارد. با ساخت این جاده در غرب شهر تاریخی گز، مسیر باستانی اصفهان-سین-مورچه خورت اهمیت خود را رفته رفته از دست داد و منزلگاهی برخوردار از مسجدی کتیبه دار با مناری آتشگاه که محل وقوع یکی از بزرگترین و سرنوشت سازترین جنگهای تاریخ ایران بود در گذر ایام به فراموشی سپرده شد. کاروانسرایی قدیمی هم در این شهر وجود داشت که هم‌اکنون با بی‌اهمیتی مسئولان خراب شده در جایش مدرسه ساخته شده‌است.

شغل اصلی مردم شهر سین کشاورزی بوده و همان کشاورزان نیز به دامداری و پرورش گاو و گوسفند مشغول هستند.محصول اصلی کشاورزی این شهر خربوزه میباشد. همچنین پرورش اسب در این شهر موفقیت های چشم گیری داشته و این شهر محل پرورش اسب های فاخر و بسیار عالی میباشد. و از شغل های دیگر میتوان به کارگاه های قنادی متعدد و تولید انواع کیک و شیرینیجات اشاره کرد. همچنین تولید تخمه افتاب گردان و کارگاه های تولید اجیل نیز در این شهر از مشاغل مردم این شهر میباشد. کارگاه های لبنیات و تولید فراورده های لبنی را هم میتوان به ان اشاره کرد.

مخیم خاتم الانبیا القرانی که در تاریخ 15اردیبهشت هزار و چهارصد بر قرار شد یکی از قرار گاه هایی می‌باشد که به تازگی در مسجد امام حسن مجتبی تاسیس شده و هدف آن ترویج فرهنگ و ارتقای سطح علمی و قرآنی جوانان میباشد.


    جمعیت

    شهر سین در بخش مرکزی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۵٬۴۹۵ نفر (۱٬۰۶۶خانوار) بوده‌است.

    جستارهای وابسته

    منابع
      • تبدیل روستا سین به شهر
      • «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.
      This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.