شهر سرپوش‌دار

شهر سرپوش‌دار یا شهر مسقّف شده گونه‌ای تئوری در شهرسازی، آینده‌پژوهی و داستان‌های فانتزی است که در آن، کلّ یک شهر یا یک منطقه شهری کاملاً سرپوش می‌شود تا از تماس با محیط بیرونی در امان بماند.

شهر سرپوش‌دار در روی جلد بنیاد کهکشانی (از آیزاک آسیموف)

آینده پژوهشی و مهندسی

در طی سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، شهرهای گنبدی در کتاب‌های فانتزی تشریح می‌شدند.

گمانه‌زنی‌های پیشین دربارهٔ اقامتِ دائمی در جنوبگان

ایدهٔ رایج در دههٔ ۱۹۵۰ این بود که شهرهای ساخته شده در جنوبگان باید در زیر گنبد شیشه‌ای (شهرهای گنبدی) محصور شوند تا زندگیِ دائمی در این قاره امکان‌پذیر باشد. نیرو و دمای درونِ این گنبدها را ژنراتورهای اتمی که در خارج از این گنبدها بودند تأمین می‌کردند و یک منبع نوری در بالای برجِ مرکزیِ گنبد نیز به عنوان یک آفتاب مصنوعی در طول ماه‌های تاریک در قطب جنوب پیشنهاد شده بود. بهر حال، رآکتور هسته‌ای در ایستگاه مک موردو باعثِ خطر آلودگی شد و از این رو مدت‌ها پیش بسته شد و این ایده نیز به فراموشی سپرده شد.[1]

منابع

Elzinga, Aant (1993). "Antarctica: The Construction of a Continent by and For Science". In Elisabeth Crawford, Terry Shinn, & Sverker Sörlin (Eds.), Denationalizing Science: The Contexts of International Scientific Practice, pp. 73-106. Dordrecht: Kluwer.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Elzinga, Aant (1993). "Antarctica: The Construction of a Continent by and For Science". In Elisabeth Crawford, Terry Shinn, & Sverker Sörlin (Eds.), Denationalizing Science: The Contexts of International Scientific Practice, pp. 73-106. Dordrecht: Kluwer.