شکر اسفراینی
شُکر اسفراینی (۱۰۷۹-۱۱۵۶) (نسب‌نامه: اَمَةُالعزیز شکر بنت ابوالفرج سهل بن بشر بن احمد بن سعید اسفراینی صایغ) بانوی محدث شامی بود که بیشتر در نیمهٔ اول سدهٔ ششم هجری زیست. اجداد او از مهاجرین ولایت اسفراین، ربع نیشابور به شام بودند و او در صور زاده شد که در آن هنگام در حمله‌های صلیبیان و دفاع‌های فاطمیان ناآرام بود. هنگامی که دو ساله بود، پدرش او را به دمشق برد و او آنجا به‌خوبی پرورش یافت. سپس همراه پدرش به دانش حدیث گرایید، پدرش سهل خود از دو محدث صوفی «ابوالفرج اسفراینی و ابونصر احمد ترشیزی» حدیث فراگرفت. سِماع شُکر را صحیح بیان کرده‌اند و ابن عساکر از او حدیث نگاشت (کتابت حدیث). سمعانی نیز هنگامی که در دمشق بود به حدیث‌نگاری نزد شکر اسفراینی پرداخت.[1][2]
| شُکر اسفراینی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۰۷۹ / ۴۷۲ق صور |
| درگذشت | ۱۱۵۶ / ۵۵۱ق دمشق |
| پیشه | محدث |
منابع
- کحاله، عمر رضا (۱۹۵۹). أعلام النساء فی عالمی العرب والإسلام. ۲. بیروت: موسسة الرسالة. ص. ۳۰۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - محمودی (ابن صابونی)، محمد بن علی (1957). تکملة إکمال الإکمال فی الإنساب والأسماء والألقاب. ۲. بغداد: المجمع العلمی العراقی. ص. ۲۲۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.