شکستگی ترقوه

شکستگی ترقوه
شکستگی ترقوه
	شکستگی چند قطعه‌ای ترقوه راست
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصص	طب اورژانس
آی‌سی‌دی-۱۰	S42.0
آی‌سی‌دی-9-CM	810
مدلاین پلاس	001588
ئی‌مدیسین	orthoped/50

شکستگی ترقوه(به انگلیسی: Clavicle fracture)استخوان ترقوه پل ارتباطی بین قفسه سینه و اندام فوقانی است و نیروهای وارد شده از اندام فوقانی می‌تواند باعث شکستگی این استخوان شود. ۵ درصد شکستگی‌های بدن انسان در این استخوان اتفاق می‌افتد.

موقعیت تشریحی

استخوان ترقوه بین اندام فوقانی و قفسه سینه قرار دارد و درحقیقت تنها عامل اتصال استخوانی اندام به بدن است و یکی از نقاط اتکاء اهرمی عضلات است. هرچند صدمات بافت‌های مجاور در شکستگی ترقوه کم است ولی عناصر مهم حیاتی مانند عروق و اعصاب در اطراف آن قرار دارند.

شیوع شکستگی

شیوع آن در سنین مختلف متفاوت است، در کودکان شایع بوده و حدود ۱۶ درصد کل شکستگی در اطفال را شامل می‌شود ولی در بزرگسالان ۴-۶ درصد شکستگی‌های بدن را تشکیل می‌دهد. اکثر شکستگی‌های ترقوه در قسمت میانی اتفاق می‌افتد (حدود ۸۰ درصد) شکستگی‌های قسمت خارجی ۱۵ درصد و قسمت داخلی (محل اتصال به سینه) حدود ۵ درصد است. شیوع کلی آن بین ۳۰ الی ۶۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است.[1][2]

علائم و تشخیص

علائم کلی شکستگی مثل درد، تورم، محدودیت حرکتی، و اختلال بکارگیری عضو وجود دارد. بیمار اندام شکسته را با دست مقابل گرفته و از آویزان شدن اندام جلوگیری می‌نماید. در محل شکستگی تورم و خون‌مردگی وجود دارد. معاینه ریه و نبض‌ها و اطمینان از سالم بودن عروق و اعصاب اندام فوقانی وظیفه پزشک معالج است.

بجز معاینه بالینی، انجام پرتونگاری از محل شکستگی و ریه الزامی است و به ندرت نیاز به انجام سی تی اسکن و آنژیوگرافی لازم می‌آید.[1]

درمان

شکستگی چند قطعه‌ای که با میله داخل کانال ثابت شده

درمان این شکستگی، در اکثر مواقع درمان غیرجراحی و به صورت بستن بانداژ 8 لاتین (Figure-of-eight brace) یا شانه-آویز است. حدود زمان جوش خوردن در کودکان ۲-۴ هفته و بزرگسالان ۳-۶ هفته است.

در بعضی از موارد نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن شکستگی وجود دارد، بعضی از این موارد عبارتند از:

جابجایی شکستگی باعث کوتاهی بیش از ۲ سانتیمتر استخوان شود.
شکستگی باعث صدمه عناصر عروقی یا اعصاب شود.
شکستگی خُرد شده همراه با جابجایی قطعات باشد.
شکستگی‌های متعدد اندام وجود داشته باشد.
در شکستگی‌های باز.[1][3]

در بررسی کوتاه مدت، عوارضی مانند جوش نخوردن و خشکی رباط شانه و محدودیت حرکتی در بیمارانی که به روش جراحی درمان شده‌اند کمتر از روش‌های غیرجراحی است ولی نتایج بلند مدت آت نامشخص است و شواهد کافی برای اثبات ارجحیت درمان جراحی وجود ندارد.[4]

عوارض

یکی از عوارض مهم این شکستگی بدجوش خوردن است که معمولاً با اختلال فعالیت عضو همراه نیست و مشکلات جزئی برای بیمار ایجاد می‌کند. عارضه جوش نخوردن حدود ۵ الی ۱۰ درصد موارد دیده می‌شود که آنهم اکثر مواقع مشکل عمده‌ای برای بیمار همراه ندارد و در موارد مشکل دار نیاز به عمل جراحی دارد.

این شکستگی در موارد نادری با صدمه به ریه و عروق و اعصاب شبکه بازویی همراه است.[1]

منابع

Kleinhenz, MD، Benjamin P. «Clavicle Fractures». eMedicine.
«Clavicle Fracture (Broken Collarbone)». AAOS. ۲۰۱۱.
«Clavicular Fractures in Children». Wheeless' Textbook of Orthopaedics.
McKee RC (Apr2012). «Operative versus nonoperative care of displaced midshaft clavicular fractures: a meta-analysis of randomized clinical trials». PubMed. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[emedicine-1] Kleinhenz, MD، Benjamin P. «Clavicle Fractures». eMedicine.

[2] «Clavicle Fracture (Broken Collarbone)». AAOS. ۲۰۱۱.

[3] «Clavicular Fractures in Children». Wheeless' Textbook of Orthopaedics.

[4] McKee RC (Apr2012). «Operative versus nonoperative care of displaced midshaft clavicular fractures: a meta-analysis of randomized clinical trials». PubMed. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)