صفوةالصفا

صفوةالصفا عنوان کتابی است از نویسنده: توکل بن اسماعیل ابن بزاز که در آن سرگذشت شیخ صفی‌ الدین اردبیلی و خانوادهٔ او روایت شده‌است. [1] این کتاب در سال ۷۵۹ هجری قمری و در اواخر دورهٔ مغول نوشته شده‌است و به‌عنوان یک سند تاریخی بیانگر ویژگی‌های عرفان و تصوّف این دوره، به‌ویژه در غرب ایران به‌شمار می‌رود.[2]

در فصل چهارم از این کتاب داستان دیدار و صحبت شیخ صفی با سعدی تشریح شده‌است. [3]

پانویس

electricpulp.com. "(This official version contains textual changes designed to obscure the Kurdish origins of the Safavid family and to vindicate their claim to descent from the Imams.)EBN BAZZĀZ – Encyclopaedia Iranica". Retrieved 2017-08-16.
آذر اکبرزاده ابراهیمی (بهار ۱۳۹۵). «بازشناخت نادره زنان در «صفوة الصفا»». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۲. بیش از یک پارامتر |وبگاه= و |نشریه= داده‌شده است (کمک)
براون، ادوارد (۱۳۳۹). از سعدی تا جامی؛ تاریخ ادبی ایران از نیمه قرن هفتم تا آخر قرن نهم هجری، عصر استیلای مغول و تاتار. ترجمهٔ علی اصغر حکمت. تهران: کتابخانه ابن سینا. صص. ۷۰۴ تا ۷۰۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[:0-1] tricpulp.com. "(This official version contains textual changes designed to obscure the Kurdish origins of the Safavid family and to vindicate their claim to descent from the Imams.)EBN BAZZĀZ – Encyclopaedia Iranica". Retrieved 2017-08-16.

[2] آذر اکبرزاده ابراهیمی (بهار ۱۳۹۵). «بازشناخت نادره زنان در «صفوة الصفا»». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۲. بیش از یک پارامتر |وبگاه= و |نشریه= داده‌شده است (کمک)

[3] براون، ادوارد (۱۳۳۹). از سعدی تا جامی؛ تاریخ ادبی ایران از نیمه قرن هفتم تا آخر قرن نهم هجری، عصر استیلای مغول و تاتار. ترجمهٔ علی اصغر حکمت. تهران: کتابخانه ابن سینا. صص. ۷۰۴ تا ۷۰۷.