طایفه بلیوند
بلیوند یکی ازطوایف هفتلنگ ایل بختیاری و بختیاروند باب میباشد که از ۱۳ تیره تشکیل شدهاست.
زیستگاه طایفه بلیوند
- زیستگاه ییلاقی در شهرستان فارسان و شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری میباشد.
- زیستگاه قشلاقی طایفه بلیوند در شهرستان گتوند در استان خوزستان میباشد.
پیشینه تاریخی
۵۶۰ سال پیش مقارن با عصر شاه اسماعیل صفوی، دو خان بختیاری به نامهای عبدالعی خان پرچم و جعفرقلی خان باشی فرمان شاه صفویه را پشت پا میزنند و به قطع ارتباطات کاروانهای پر رونق صفویه در ناحیه اصفهان و شیراز اقدام مینمایند.
و گه گاه به ارتفاعات کوهستان پناهنده میشدند، این کار برای حکام صفویه بس سخت و غیرقابل کنترل بود، تا این که یکی از کارگزاران دربار به نام شایان حکیم، به شاه اسماعیل چنین اظهار نمود که تنها راه رفع این غائله به دست عبداله خان بختیاری که در موکب همایونی شرف حضور دارد، میسر میشود. عبداله خان از طرف شاه صفویه مأمور ختم این شورش میگردد؛ که ابتدا، با هیئت همراه وارد منطقه شورشیان شده و از در تدبیر شروع به اقامه نماز جماعت و برگزاری آیینهای شرعی مینمایند.
کمکم عبدالعی خان پرچم و جعفرقلی خان باشی به او نزدیک میگردند، که عبداله خان به آنها چنین اظهار میدارد که شاه اسماعیل از فرزندان شیخ صفی الدین اردبیلی میباشد و هدف این دولت چیزی جز پیشرفت و ترویج شیعهٔ اثنی عشر نیست.
لذا اگر مانع از پیشرفت این دولت شوید با شریعت و ائمهٔ اطهار مخالفت ورزیدهاید، آن دو نیز به غائله خاتمه میدهند. در این میان شاه اسماعیل به عنوان پاداش به عبداله خان بختیاری، لقب شیخ الرعایی را به ایشان عنایت فرمود.
عبداله خان شیخ الرعایا درای پسری به نام عالی خان گردید و عالی خان درای پسری به نام مرداس شد؛ که از مرداس سه فرزند به نامهای: ۱. مهشی ۲. بله (بِلِی) ۳. موری به جای ماند.
اول مهشی (سر دودمان تیره مش مرداسی هاست) دوم بله مرداس (سر دودمان تیرهٔ بلیوند هاست) سوم مه ری (سر دودمان طایفه موری هاست) که بازماندگان موری اکنون جزو دورکیها هستند، پسران مرداس به سبب موقعیت شیخ عبدالله شیخ الرعایا نزد حکام وقت حائز اهمیت ویژه ای بودند.
مرداس؛ مهشی را به منطقهٔ چلی منتقل نمود، پسر دوم بلِه (بِلِی) را به پره و سر قلاع کیارس فرستاد که تیرههای تردی، مازه پهن، برام عالی و گرما از نژاد او میباشند. پسر سوم مه ری (موریها) به عللی جزو طایفه دورکیها گردیدند.
طبق روایتی بِلِه (بِلِی) در قبرستان تخت فولاد اصفهان در میان امیران و شاهزادگان صفویه مدفون میباشد
منابع
برگرفته از کتاب «خین و چو، قانون نانوشته قوم بختیاری» نوشتهٔ پرویز صحرا شکاف، ص ۱۷۱ و ۱۷۲