ظهور صغری
ظهور صغری در اعتقاد شیعیان مرحله‌ای پس از غیبت کبری و پیش از ظهور کبری است که در آن امام دوازدهم شیعیان به صورت پنهانی ظهور می‌کند و تنها با برخی افراد خاص در ارتباط خواهد بود. به باور شیعیان در این دوران ظهور حجت بن حسن غیرعلنی است.[1] از ظهور صغری همچنین با نام‌های دیگری چون ظهور صغیر یا ظهور خفی نیز یاد شده است.
طبق نظر علی کورانی در کتاب عصر ظهور بر اساس جمع‌بندی روایات شیعه و سنی در خصوص ظهور و قیام مهدی، ظهور مهدی از ابتدا تا تشکیل حکومت چهارده ماه طول می‌کشد. ظهور از ماه رجب و با خروج سفیانی آغاز می‌شود. در شش ماه نخست، ظهور مهدی غیرعلنی است و امور را به طور مخفیانه توسط یارانش رهبری می‌کند. سپس در ماه محرم قیام او از مکه آغاز می‌شود و وی از آنجا رهسپار مدینه، سپس عراق و نهایتاً شام می‌شود. او طی هشت ماه دشمنانش را شکست می‌دهد و جهان اسلام را یکپارچه تحت فرمان حکومت خود در می‌آورد. سرانجام وارد قدس می‌شود. آنگاه با رومیان (که به نظر کورانی مقصود غربیان هستند) پیمان آتش‌بس می‌بندد.[1] در این اثنا طبق روایات مسلمانان عیسی از ملکوت فرود می‌آید، تا حجت بر یهودیان و مسیحیان تمام شود. ترتیب حوادث فرود مسیح و آتش‌بس میان مسلمانان و رومیان (غربیان) در روایات دقیقاً مشخص نیست. به هر حال مسیح به مهدی می‌پیوندد و پشت مهدی نماز می‌خواند. سپس رومیان پیمان آتش‌بس را نقض می‌کنند و جنگ بسیار بزرگی در ساحل شرقی مدیترانه رخ می‌دهد و مهدی پیروز می‌شود.[2]
پانویس
- کورانی ۱۳۸۷، صص. ۲۴۹و۲۵۵
- کورانی ۱۳۸۷، صص. ۳۲۳–۳۳
منابع
- کورانی, علی (1387). عصر ظهور. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی. ISBN 978-964-304-215-8.