ظهور

ظُهور در لغت به معنای آشکار شدن و پیدا و ظاهرشدن است[1] و در اصطلاح مذهب شیعه دوازده امامی به ظهور «مهدی موعود» شیعیان به‌کار می‌رود. مفهوم ظهور در یهودیت و مسیحیت و آیین زرتشتی وجود دارد. هندوها انتظار دهمین اَوَتاره با نام کَلْکی یا کَلکین را دارند؛ زرتشت‌ها در انتظار سوشیانت به سر می‌برند[2]؛ یهودیان مسیح (ماشیح) را نجات دهنده می‌دانند[3]؛ مسیحیان، بازگشت عیسی را به عنوان منجی موعود منتظرند[4]؛ مسلمانان که قائل به ظهور حجت هستند و یکی از القاب مشهور او را موعود می‌دانند[5].

برای دیگر کاربردها، ظهور (ابهام‌زدایی) را ببینید.

نشانه‌های ظهور
نوشتار اصلی: نشانه‌های ظهور قائم

منظور از نشانه‌های ظهور

شیعیان، آن دسته از رخدادها، که براساس پیش‌بینی امامان شیعه، پیش یا در آستانه ظهور مهدی، پدید خواهند آمد را نشانه‌های ظهور می‌نامند. به باور شیعیان، بروز هر یک از این نشانه‌ها، علامتی از نزدیک تر شدن ظهور مهدی (قائم) است، به گونه‌ای که با بروز مجموعه رخدادهای پیشگویی شده و به دنبال آخرین نشانه ظهور، مهدی قیام خواهد کرد.[6]

به باور شیعیان پدیدار شدن یک یا چند نشانه از مجموعه نشانه‌های ظهور، چیزی جز نزدیک تر شدن زمان ظهور را نمی‌رساند. گرچه بسیاری از رویدادها و دگرگونی‌هایی را که امامان شیعه پیدایش آن‌ها را در دوران غیبت کبری پیش‌بینی کرده‌اند، یا شماری از آن‌ها را به عنوان نشانه ظهور شناسانده‌اند، پیش از این به وقوع پیوسته‌اند. مانند این که، شیعیان باور دارند در روایات، از اختلاف در میان امت اسلام،[7] انحراف بنی عباس و از هم گسستن حکومت آنان،[8] جنگهای صلیبی، فتح قسطنطنیه به دست مسلمانان[9] درآمدن پرچم‌های سیاه از خراسان[10] خروج مغربی در مصر و تشکیل دولت فاطمیان، وارد شدن ترک‌ها در منطقه جزیره، در میان رودان و عراق امروزی، وارد شدن رومیان در منطقه رمله و شام، رها شدن کشورهای عرب از قید استعمار، بالا آمدن آب دجله و سرازیر شدن آن به کوچه‌های کوفه، بسته شدن پل بر روی دجله، بین بغداد و کرخ، اختلاف بین شرق و غرب و جنگ و خون ریزی فراوان[11][12] خبر داده شده‌است، که ظاهراً به جز پنج نشانه قطعی و حتمی، که از شش ماه قبل از ظهور یک به یک شروع به رخ دادن می‌کنند، همه یا بسیاری از نشانه‌های دیگر تا به کنون، رخ داده‌اند.[13]

رخدادهای پس از ظهور

از دید شیعیان، پاره‌ای از رخدادهای پس از ظهور، عبارت است از:

تشکیل حکومت فراگیر جهانی

از دید شیعیان حکومت و دولت امام دوازدهم او، فراگیر و جهانی خواهد بود و قدرت و سلطهٔ او از شرق تا غرب دنیا را فرا خواهد گرفت؛ چنان‌که میرزا حسین نوری می‌نویسد: (از صفات و ویژگی‌های مهدی، فراگرفتن سلطنت او تمام روی زمین را از شرق تا غرب، برّ و بحر، معموره و خراب و کوه و دشت است. نماند جایی، مگر این که حکمش جاری و امرش نافذ شود و اخبار در این معنا متواتر است). لذا مهم‌ترین ویژگی حکومت جهانی مهدی از دید شیعیان، قرار گرفتن جهان تحت یک مدیریت واحد و کارآمد است؛ به‌طوری‌که خود رأیی‌ها، مقام پرستی‌ها و خودمحوری‌ها از بین خواهد رفت وهمه بر فرمانبرداری از یک فرمانروای مقتدر جهانی، اتفاق خواهند داشت. بر اساس روایات شیعی، مهدی جهان در آن زمان به ۳۱۳ بخش تقسیم شده و مهدی، ۳۱۳ تن از یاران نزدیک خود را بر باقی‌مانده انسان‌ها حاکم خواهد ساخت.[14]

  1. از پیامبر اسلام نقل شده: «و یبلغ سلطانه المشرق و المغرب[15]؛ دولت و پادشاهی مهدی همه شرق و غرب جهان را در بر می‌گیرد».
  2. (ولا یکون ملک الاّ للاسلام؛[16] در آن روز حکومتی جز حکومت اسلامی نخواهد بود).
  3. از علی بن ابی طالب نقل شده: (مهدی شرق و غرب جهان را تحت سیطره خود درآورد… شرّ از جهان رخت بر بندد و تنها خیر باقی بماند).[17]
  4. از محمد بن علی امام پنجم شیعیان منقول است: (مهدی ۳۰۹ سال حکومت می‌کند؛ چنان‌که اصحاب کهف مدت ۳۰۹ سال در غار خوابیدند! زمین را پر از داد می‌کند، آن چنان‌که پر از ستم شده باشد. خداوند شرق و غرب جهان را برای او فتح می‌کند).[18]
  5. (هنگامی که مهدی) قیام کند، برای هر کشوری از کشورهای جهان فرمان‌روایی برمی‌گزیند..)[19]
  6. از علی بن الحسین: (وقتی که مهدی قیام می‌کند، خداوند آفت را از شیعیان دور می‌کند و قلب آنان را همچون آهن، محکم و نیروی هر مرد به اندازه چهل مرد می‌سازد. آنان حکومت و ریاست همه مردم جهان را به دست خواهند گرفت).[20]
  7. (مهدی) یارانش را در همه سرزمین‌ها پراکنده می‌کند و به آن‌ها دستور می‌دهد که عدل و احسان را شیوه خود سازند و آنان را فرمانروایان کشورهای جهان می‌گرداند و به ایشان فرمان می‌دهد که شهرها را آباد سازند).[21]

دین یگانه جهانی

در حکومت جهانی یکپارچه‌ای که شیعیان ترسیم می‌کنند، دین برتر و آیین پذیرفته شدهٔ مردم، اسلام خواهد بود و این نشان می‌دهد که برنامه مهدی، جهان شمول و فراگیر خواهد بود و مردم با رغبت و علاقه، دین اسلام را اختیار خواهند کرد و نجات و سعادت خود را در پیروی از آن خواهند دانست. در نتیجه، اخلاق دینی، در میان مردم حاکم شده و فساد، کفر و بی‌دینی از بین خواهد رفت.

  1. از پیامبر اسلام نقل شده‌است: (تا هر کجا که تاریکی شب وارد شود، این آیین ورجاوند نفوذ خواهد کرد).[22]
  2. از حسن بن علی، دربارهٔ از بین رفتن کفر و بی‌دینی از جهان و پذیرش آیین واحد از سوی مردمان نقل شده که: (خداوند در آخر الزمان و دوران سختی روزگار و دوران نادانی مردم، مردی را برانگیزد واو را با فرشتگان خود، یاری دهد… و او را بر سراسر زمین چیره فرماید تا این که (مردم) از روی میل یا از روی اکراه، دین را بپذیرند. او زمین را از داد و نور و برهان پر کند. شرق و غرب زمین از آیین او پیروی کنند. تا آن که کافری نماند، مگر این که ایمان آورد و گناه کار و فاسدی نماند، مگر این که نیکوکار شود. در حکومت او، درندگان با هم آشتی می‌کنند!)[23] از دیگر ویژگی‌های برجسته این جامعهٔ جهانی، این است که همگان در آن یکتاپرستند و خدا را به یگانگی می‌پرستند و شریکی برای او قرار نمی‌دهند و از گناهان و مفاسد دوری می‌جویند.
  3. در سخنان علی بن ابی طالب آمده:(هیچ آبادی ای نخواهد ماند، مگر آن که در آن جا هر صبح و شام، به یکتایی خدا، شهادت داده خواهد شد).[24]
  4. محمد بن علی امام پنجم شیعیان در سخنان خویش گفته: (هیچ یهودی و مسیحی و هیچ پرستش‌کنندهٔ غیر خدایی باقی نمی‌ماند، مگر این که به او ایمان می‌آورد و او را تصدیق می‌کند).[25]

عدالت فراگیر جهانی

از نظر شیعیان، عدالت تنها در حکومت جهانی مهدوی برآورده خواهد شد و عدل و قسط و مساوات، نماد اصلی حکومت او خواهد بود.

  1. مشهور است که از پیامبر اسلام دربارهٔ اوضاع زمین پس از ظهور امام دوازدهم شیعیان نقل شده که: (فَیَمْلَأُ اْلأَرْضَ قِسْطاً وعَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً و ظلماً)؛ (پس زمین را از عدل و داد لبریز می‌کند، پس از آن که از ستم و بیداد پر شده‌است).[26]
  2. پیامبراسلام: (یَسَعُهُمْ عَدْلُهُ)؛ (عدالتش فراگیر شود).[27]
  3. جعفر بن محمد: (به خدا سوگند! عدالت او)، در خانه‌هایشان وارد می‌شود؛ همچنان که گرما و سرما وارد می‌گردد).[28]
  4. امام هشتم شیعیان:(هرگاه (مهدی موعود) خروج کند، زمین به نور پروردگارش روشن می‌شود و ترازوی عدالت میان مردم برقرار می‌گردد. پس کسی به کسی ستم نخواهد کرد).[29]

پیشرفت و رفاه جهانی

از دید شیعیان، در دولت مهدی موعود، وضع اقتصاد و معیشت عمومی مردم، سامان خواهد یافت. در آن عصر، نعمت‌های الهی افزون، آب‌ها مهار، زمین‌ها حاصل خیز ومعادن ظاهر خواهد شد. هیچ فقیری باقی نخواهد ماند تا از بیت المال، کمک مالی دریافت کند. رونق و شکوفایی اقتصادی، باعث خواهد شد که همگان از برکات و آثار دولت او، برخوردار شوند و چهره کریه فقر، نابرابری، فساد مالی و… از جهان رخت برخواهد بست.

  1. پیامبر اسلام: (خداوند به وسیلهٔ مهدی، از امت، رفع گرفتاری می‌کند).[30]
  2. همچنین وی می‌فرماید: (امت من در دوران مهدی، چنان متنعم شود که بسان آن، بهره‌وری را ندیده باشد. آسمان پیوسته باران (رحمت) خود را بر ایشان فرو می‌فرستد و زمین، روییدنی‌های خود را بیرون می‌ریزد. ثروت در آن روز بر روی هم انباشته می‌شود. (وقتی) مردی برپاخیزد و بگوید: ای مهدی! بر من عطا نما؛ گوید: دریافت کن).[31]
  3. امام پنجم: (مهدی، اموال را میان مردم چنان به مساوات تقسیم می‌کند که دیگر محتاجی دیده نمی‌شود تا به او زکات دهند).[32]
  4. و همچنین از او نقل شده: (آن چنان میان مردم، مساوات برقرار می‌سازد که حتی نیازمند به زکات را هرگز نخواهی دید).[33]
  5. (امّت اسلامی در عهد او آن چنان از فراخی معیشت برخوردار می‌شود که هرگز نظیر چنین نعمت و آسایشی دیده نشده‌است).[34]

رضایت و خشنودی جهانی

یکی از ویژگی‌های مهم حکومت مهدی، تأمین خشنودی و رضایت همهٔ ساکنان زمین و آسمان است. از آن جایی که دولت او، دولت عدالت گستر، فقیر ستیز، دانش گستر، رفاه آور، ظلم ستیز ومردم دوست است، همگان از آن راضی خواهند بود و در آرامش و شادی زندگی خواهند کرد. در روایات آمده‌است:

  1. (زمین را پر از عدالت می‌کند، آن چنان‌که پر از ستم شده‌است. در خلافت او اهل آسمان و زمین، حتی پرندگان آسمان خشنود می‌شوند).[35]
  2. (اهل آسمان و ساکنان آن برای ظهور او خوشحال می‌شوند؛ او زمین را پر از عدالت می‌کند، آن سان که پر از جور وستم شده باشد).[36]
  3. از پیامبر اسلام آمده: (شما را به مهدی، مردی از قریش بشارت می‌دهم که ساکنان آسمان و زمین از خلافت و فرمانروایی او خشنودند).[37]
  4. (ساکنان زمین و آسمان به او عشق می‌ورزند).[38]

منابع
  1. فرق ظهور با فرج چیست؟ پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه
  2. جمعی از نویسندگان، گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، ۱۳۸۹ش، ص۶۶.
  3. جمعی از نویسندگان، گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، ۱۳۸۹ش، ص۳۶-۴۴.
  4. تونه‌ای،‌ موعودنامه، ۱۳۸۷ش، ص۷۰۸-۷۱۰؛ جمعی از نویسندگان، گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۷و۱۷۸و۲۲۲.
  5. جمعی از نویسندگان، گونه‌شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، ۱۳۸۹ش، ص۲۲۵.
  6. آیتی، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ۱۳۹۰ش، ص۱۵.
  7. (کتاب الغیبة), محمدبن ابراهیم نعمانی ۲۵۱/, مکتبة الصدوق، تهران.
  8. (کتاب الغیبة), محمدبن ابراهیم نعمانی ۲۵۵/, مکتبة الصدوق، تهران.
  9. (سنن), ابو داود، سلیمان بن الأشعث السجستانی ج۱۰۹/۴ حدیث ۴۲۹۲, دار احیاء السنة النبویة، بیروت.
  10. (بحارالأنوار), ج۵۲
  11. (تاریخ الغیبة الکبری), سید محمد صدر، ج۴۷۲/۲, مکتبة الأمام امیرالمؤمنین (ع), اصفهان
  12. (بحارالأنوار), ج۲۱۰/۵, ۲۱۱.
  13. اسماعیل اسماعیلی (۱۳۷۴). «بررسی نشانه‌های ظهور - مهر و آبان- آذر و دی ۱۳۷۴، شماره ۷۰ و ۷۱». پایگاه حوزه.
  14. ابنا: ویژگی‌های یاران امام زمان
  15. کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۹۷ (از امام باقر (علیه السّلام)، کمال الدین، ج ۱، ص ۳۳۱).
  16. الملاحم والفتن، ص ۶۶.
  17. منتخب الأثر، ص ۴۷۴.
  18. غیبت شیخ طوسی، ص ۲۸۳؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۹۱.
  19. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵؛ غیبت نعمانی، ص ۷۲.
  20. همان، ج ۵۲، ص ۳۲۷.
  21. الامام المهدی، ص ۲۷۱.
  22. منتخب الأثر، ص ۱۶۰.
  23. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۸۰.
  24. مجمع البیان، ذیل آیه ۹ سوره صف؛ بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۶۰.
  25. منتخب الأثر، ص ۴۳۶
  26. همان، ج ۳۶، ص ۳۱۶؛ کمال الدین، ج ۱، ص ۲۵۷
  27. همان، ج ۵۱، ص ۷۵
  28. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲
  29. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ کمال الدین، ج ۳، ص ۳۷۲
  30. بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۷۵؛ غیبت شیخ طوسی، ص ۱۱۴.
  31. عقدالدرر، ص ۱۷۰.
  32. بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۸۴..
  33. اعلام الوری طبرسی، ص ۴۳۲.
  34. بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۱۰۴؛ منتخب الأثر، ص ۴۷۳. .
  35. لوائح الأنوار، ج ۲، ص ۷۰.
  36. غیبت شیخ طوسی، ص ۱۱۶.
  37. اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۴.
  38. بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۱۰۴.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.