روابط شیعه-سنی
اسلام سنی و اسلام شیعی دو فرقه بزرگ اسلام هستند. تقسیمشان به جدایی‌ای در پی فوت پیامبر اسلام محمد در سال ۶۳۲ میلادی بر می‌گردد؛ مشاجره ای بر سر جانشینی محمد، به عنوان یک خلیفه امت اسلامی، که به نقاط مختلف جهان کشیده شد، و امری که به جنگ جمل و نبرد صفین انجامید.
وحدت شیعه و سنی از اندیشه‌هایی است که خصوصاً در دوران معاصر و همزمان با استعمار و مشکلات سیاسی و بین‌المللی مسلمانان از سوی برخی اندیشمندان مطرح شد؛ برای مقابله با مشکلات و دشمنان مشترک.[1]
هفته وحدت
اهل سنت روز دوازدهم ماه ربیع‌الاول را تاریخ ولادت محمد می‌دانند اما اکثر شیعیان تاریخ این اتفاق را هفدهم ربیع‌الاول می‌دانند. در دهه شصت خورشیدی به ابتکار و پیشنهاد حسینعلی منتظری فاصلهٔ بین دوازدهم تا هفدهم ربیع‌الاول را هفته وحدت نامگذاری می‌کنند.
به گفتهٔ سید علی خامنه‌ای هفته وحدت برای نزدیک شدن و همبستگی سنی‌ها و شیعیان است در حالیکه عده‌ای از مراجع شیعه نزدیکی اعتقادی شیعه و سنی را خلاف نص روایات می‌دانند اما ارتباط و وحدت سیاسی را بلامانع می‌دانند.
جستارهای وابسته
پانویس
- «همشهری آن لاین». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ نوامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۹.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Shia–Sunni relations». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ فوریهٔ ۲۰۱۸.
| روابط دوجانبه |
|
|---|---|
| تاریخ |
|
| حوادث و کشمکشها | |
| پیوندهای جغرافیایی | |
| پیوندهای فرهنگی | |
| موارد وابسته |
|
 رده:روابط ایران و پاکستان | |
