دریای مکران
دریای مَکران يا مُكران نام ايالتي بزرگ در سواحل جنوب شرقي ايران بود كه اكنون بلوچستان ايران قسمتي از آن را شامل ميشود.
دریای مُکْران مَکُّران | |
---|---|
در جهت عقربههای ساعت از بالا = ۱-ساحل درک، زرآباد (کنارک) ۲-ساحل کوند ملیر، پارک ملی هنگول ۳-ساحل دران، جیونی ۴-بزرگراه ساحلی مکران ۵-جزیره آستولا ۶-تندیس شاهزاده امید، پارک ملی هنگول | |
فهرست کشورهای مستقل | |
جمعیت شناسی | |
• نام اهلیت | بلوچ |
• زبان | زبان بلوچی اقلیت: زبان بشاگردی |
بزرگترین شهرها |
در بعضی منابع اروپایی قرنهای ۱۶ تا ۱۸ از ایالت مکران نام برده شدهاست. در دورههای مختلف تاریخی این منطقه خودمختار و تحت اداره خوانین محلی بودهاست که گاهی خود را رعایای دولت ایران مینامیدند. امپراتوری بریتانیا در قرن هیجده این منطقه را جزو هند و مستعمره بریتانیا نمود. امروزه در هند و در پاکستان شهرهایی بنام مکران وجود دارد. مکران در دورههای مختلف تاریخی بخشی از قلمرو ایران بودهاست. مکران در نوشتههای مسالک و ممالک و التقویم اقلیم دوم و از کرمان تا رود مهران (ایندوس) نامیده شدهاست.[1] (سفرنامه مارکوپلو نیز مکران را شرح دادهاست) در بعضی اسناد و نقشههای تاریخی اروپایی و بعضی نوشتههای عربی دریای عرب امروزی نیز بحر مکران بیان شدهاست.
مركز اين ايالت بزرگ كه مرز شرقي آن به ارتفاعات دره سند پاكستان ميرسيد، شهري بود به نام «فنزبور» يا «پنجبور» كه اكنون در بلوچستان پاكستان و در مجاورت شهر سراوان ايران قرار دارد. يعقوبي جغرافيدان قرن سوم، اين شهر را بزرگترين شهر مكران ميشمارد.
منابع
- ایالت ساحلی مکران * بلوچستان و تمدن دیرینه آن - تألیف: ایرج افشار - ناشر: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - چاپ اول، بهار ۱۳۷۱ - صفحات ۲۶ و ۲۷
- اسناد نام خلیج فارس، میراثی کهن و جاودان
- جغرافیای مکران. مرکز مطالعات خلیج فارس
- اهمیت مسیرهای مواصلاتی ایران برای شبه قاره هند و اوراسیا