عبدالله بن جعفر

عبدالله بن جعفر بن ابوطالب برادرزاده علی بن ابی طالب بود. پدرش جعفر از اولین اسلام آورندگان بود و جزو مسلمانانی بود که به حبشه مهاجرت کردند.[1] او همسر دختر علی، زینب کبرا بود.

عبدالله جعفر
ابوهاشم عبدالله جعفر ابوطالب
زادهٔسال ۲ یا ۳ پس از هجرت
حبشه
درگذشتسال ۸۰، ۸۴، ۸۵، ۸۷، ۹۰ پس از هجرت
مدینه یا ابواء
علت درگذشتبیماری
آرامگاهبقیع یا جای دیگر
محل زندگیحبشه، مدینه، کوفه
ملیتعربستان
دیگر نام‌هاابومحمد
نژادعرب
شناخته‌شده برایمسلمانان
کارهای برجستهکشته دادن دو فرزند در عاشورا
مشاور و رایزن علی و حسن و حسین
شهر زادگاهمدینه
دیناسلام
مذهبشیعه
همسر(ها)زینب کبرا، لیلی بنت مسعود
فرزندانعون و محمد، یحیی، هارون، صالح،
ام‌ابیها، ام‌محمد، علی، جعفر، ام‌کلثوم،
ام‌عبدالله، عباس، محمد، ابراهیم و معاویه
والدیناسمای عمیس، جعفر ابوطالب
خویشاوندانعلی (عمو و پدرزن)، محمد ابوبکر (برادر ازپدرجدا)،
حسن و حسین (برادرزن و پسرعمو)، عبدالملک مروان (داماد)، عبدالله عباس (داماد)

دوران کودکی و جوانی

عبدالله در زمانی که پدرش در حبشه بود، متولد شد. مادرش اسما بنت عمیس خثعمیه بود که بعد از کشته شدن جعفر در سریه مؤته، با ابوبکر ازدواج کرد و محمد بن ابوبکر را به دنیا آورد. عبدالله به خاطر بخششهایش مشهور شد و لقب بحر الجود را کسب کرد.[1]

همسران و فرزندان

عبدالله بن جعفر با زینب دختر علی‌ بن ابی‌طالب ازدواج کرد.[2] ثمره این ازدواج چهار فرزند پسر (علی، عباس، عون، محمد) و یک دختر به نام ام کلثوم بود. [3]

عبدالله در زمان حیات زینب، با لیلا دختر مسعود نیز ازدواج کرد، [4] و پس از درگذشت زینب، خواهر وی، ام کلثوم را به همسری گرفت.[5] [6]

دوران خلافت علی

به نظر می‌رسد که وی فعالیت سیاسی مهمی نداشته، گرچه نامش در زمان خلافت علی و پس از آن در چندین جا در تاریخ آمده‌است. وقتی که معاویه با شایعاتی در صدد تخریب وجهه قیس بن سعد، والی علی در مصر بود، عبدالله بن جعفر به علی پیشنهاد داد که قیس را بردارد و محمد بن ابی بکر را به جایش به مصر بگمارد. علی بالاخره راضی شد و این کار را کرد. اما انتخاب محمد بن ابی بکر در سال ۳۶ هجری/۷–۶۵۶ میلادی، باعث شد که مصر در مدت کوتاهی دچار کشمکش و آشوب گردد.[1]

دوران خلافت یزید

در سال ۶۰ هجری/۶۸۰ میلادی پس از روی کار آمدن یزید و در هنگامی که مردم کوفه به حسین نامه نوشتند تا به آنجا بیاید و زمام امورشان را در دست بگیرد، عبدالله تلاش کرد حسین را از این کار بازدارد، اما موفق نشد.[1]

مرگ
دو قبر سمت چپ عقیل بن ابی‌طالب (پایین) و عبدالله بن جعفر

در منابع سالهای مختلفی برای مرگ عبدالله ذکر شده همانند ۸۰، ۸۵، ۸۷ و ۹۰ هجری.[1]

پانویس
  1. Zetterstéen, “ʿAbd Allāh b. Ḏj̲aʿfar”, 1:‎ 44.
  2. ابن‌سعد،الطبقات‌الکبیر، ج۸، ص۴۶۱؛ برای فرزندان عبداللّه از زینب و دیگر اولاد عبداللّه نک:ابن‌سعد، الطبقات‌الکبیر، ج۸، ص۴۶۱ـ۴۶۲
  3. ابن عساکر،اعلام النسا،ص۱۹۰;ریاحین الشریعه، ج۳، ص۴۱و ترجمه زینب کبری، ص۸۹
  4. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، بیروت: دار صادر، بی‌تا، ص۴۶۵.
  5. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، بیروت: دار صادر، بی‌تا، ص۴۶۳.
  6. یعقوبی، ج‌۲، ص‌۲۷۷؛ ابن‌اثیر، ج‌۳، ص۲۰۰

منابع
  • Zetterstéen, K.V (1986). "ʿAbd Allāh b. Ḏj̲aʿfar". Encyclopaedia of Islam. ۱ (second ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۴۴. ISBN 90-04-08114-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.