عشره مبشره
حدیث عَشرَه مُبَشَّره روایتی معروف در میان مسلمانان اهل سنت است که محمد به ده تن از یاران نزدیک خویش بشارت بهشت را داده‌است. این ده تن که به نام عشره شناخته می‌شوند اینانند:
نظر شیعه
محمدتقی شوشتری در شرح نهج البلاغه خود به نام بهج الصباغه می‌نویسد: این روایت، روایتی متناقض و خلاف عقل است، زیرا چهار نفر از این ده تن، طلحه و زبیر و ابن عوف و عثمان اند، که هر یک این‌ها برخی از دیگران را به کفر و نفاق متهم کرده، و عثمان چنین گواهی‌ای در مورد هر سه نفر داده‌است.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- تاریخ گزیده حمدالله مستوفی
- مسند احمد، ج ۱، ص ۱۹۳; ترمذی، ج ۵، ص ۶۴۷; کتاب المناقب باب مناقب عبدالرحمن بن عوف; فضائل الصحابه، ص ۲۸
- تهذیب التهذیب، ج ۲، ص ۳۰
- سنن ترمذی، ج ۵، ص ۶۴۷
- تهذیب التهذیب، ج ۳، ص ۴۷۱
- میزان الاعتدال، ج ۲، ص ۶۳۴
- هدی الساری، ص ۴۴۱
- تهذیب التهذیب، ج ۳، ص ۱۷۶
- المستدرک علی الصحیحین، ج ۳، ص ۳۱۶و۳۱۷
پانویس
- إن کان خبرهم فی العشرة المبشّرة حقّا، کان الإسلام باطلا، فمن العشرة طلحة و الزبیر و ابن عوف و عثمان، و کل من الأولین یشهد علی الأخیر بالنفاق و الکفر، و الأخیر یشهد علی کلّ من الأولین کذلک (بهج‌الصباغة فی شرح نهج‌البلاغة، ج ۹، صفحه ۵۲۶). هؤلاء العشرة أکثرهم یکفر بعضهم بعضاً، و یستحل بعضهم دماء بعض، فکیف یعقل أن یقول نبیهم صلّی اللَّه علیه و آله انّهم مبشرة بالجنة. أما یستحیون هؤلاء من هذه التناقضات و التهافتات علی خلاف العقول. (بهج‌الصباغة فی شرح نهج‌البلاغة، ج ۷، صفحه ۲۲۹.)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.