عبیدالله مهدی
عبیدالله مهدی(نام کامل وی: عبیدالله سعید بن الحسین المهدی بالله) (۹۰۹–۹۳۴) بنیانگذار خلافت فاطمی، تنها خاندان بزرگ خلافت شیعه در تاریخ اسلام بود.
 بخشی از مجموعه مباحث تشیع دربارهٔ:
اسماعیلیه |
|---|
 |
 درگاه اسلام |
وی شیعه اسماعیلی بود و نسب خود را به فاطمه دختر محمد می‌رسانید؛ در بین مورخین مسلمان برخی مانند ابن خلدون و ابن اثیر ادعای او را پذیرفته‌اند و برخی مانند ابن خلکان و سیوطی این نسب نامه را جعلی می‌دانند.
عبیدالله مهدی در شهر سلمیه از سرزمین حمص در شهرهای شام علیه خلیفه خروج کرد و به مراکش پناه آورد، پس از مدتی از آنجا نیز خارج شده و به سجلماسه رفت. سرانجام، او موفق به تشکیل خلافت فاطمی شد؛ دو سال پیش از مرگش، خلافت او از مراکش تا مصر و تونس گسترش یافته بود.
در مذهب اسماعیلیه، او امام دانسته می‌شود.
کتابشناسی/ یادکردها
- ویلیام بوردهی (۱۳۶۴=)، تحقیقی در آیین اسماعیلیه، ترجمهٔ زهرا سعیدی، مشهد: تابناک تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲=)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین، ترجمهٔ هما خاقان زاده، به کوشش الکساندر سیمونوف.، تهران: اساطیر تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.