سید محمد نوربخش خراسانی
سید علاءالدین محمد موسوی (۸۶۹–۷۹۵) معروف به سید محمد نوربخش، مؤسس طریقه نوربخشیه، صوفی قرن نهم هجری،[1] از شاگردان ابن فهد حلی.[2]
او در سال ۸۲۶ هجری قمری ادعای مهدویت کرده‌است.[3][4]
پیروان این طریقت نیز از تصوف ابن‌عربی متابعت کرده‌اند. فعالیت او در هرات و در زمان شاهرخ، دومین سلطان امپراتوری تیموری شروع شد ولی پس از اینکه توسط یکی از پیروان حروفیه به جان شاهرخ سوءقصد شد، به اتهام قیام و دعوی خلافت و بابیت محکوم به مرگ شد و سپس تبعید گردید. او سرانجام در ۸۴۳ در روستای سولقان درگذشت.
انسان نامه و شجره مشایخ از آثار اوست.
ادعای مهدویت
ادعای مهدویت وی از سوی برخی دوست دارانش مورد تردید قرار گرفته است. از سوی دیگر رسول جعفریان در مقاله‌ای که در شماره ۱۷ مجله پیام بهارستان (وابسته به کتابخانه مجلس شورای اسلامی) منتشر شد به بررسی ادعای مهدویت او پرداخته. این مقاله بر اساس کتابچه‌ای منتسب به او بنام «الهدی» است که نسخه آن توسط یک دانشجوی پاکستانی به تازگی در کتابخانه اسعد افندی و کتابخانه فاتح یافت و رونویسی شده است.[5]
محل دفن
محل دفن وی که در سولقان قرار دارد به امامزاده معروف شده است. در سریال مسافری از هند که در سال ۱۳۸۱ از تلویزیون ایران پخش شد بعنوان یکی از لوکیشن‌های سریال مورد استفاده قرار گرفت.[6]
پیوند به بیرون
منابع
- سید حسین نصر. «تصوف قرن هفتم و مکتب ابن‌عربی». بلاغ. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۶ دی ۱۳۸۶.
- لغت نامه دهخدا، مدخل نوربخش
- فرهنگ فرق اسلامی. ص۳۱۸.
- دائرةالمعارف فارسی. ج ۲. بخش۲. ص۲۵۷۲
- «ترجمه رساله الهدی». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶.
- «امامزاده‌ای در استان تهران که دشمن امام زمان (عج) بود». شیعه آنلاین. ۲۹ تیر ۱۳۹۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ اوت ۲۰۱۵.
