عبدالرضا متین اصفهانی
عبدالرضا بن عبدالله اصفهانی متخلص به متین (؟ - ۱۷۶۱م) شاعر ایرانی در سدهٔ دوازدهم هجری/هجدهم میلادی در دورهٔ زندی بود که بیشتر در هند زیست و نزد دربار مغولان ارجمند گشت.[1][2][3]
| عبدالرضا متین اصفهانی | |
|---|---|
| زادهٔ | نامعلوم اصفهان، پادشاهی صفویان |
| درگذشت | ۱۷۶۱م/ ۱۱۷۵ق مرشدآباد، بنگال صوبه |
| پیشه | شاعر |
زندگی و شاعری
عبدالرضا در سالی نامعلوم در اصفهان از پدری اهل نجف زاده شد. فنون شعر را از شعرای روزگارش فراگرفت، سپس در بیست سالگی به هند مهاجرت کرد و در دربار بهادرشاه یکم راه یافت. ملازم سعادت‌علی‌خان در حکومت اود گشت. پس از آن به خدمت صفدرجنگ درآمد. در شعر، پیروی حزین لاهیجی بوده و در فن معما ممتاز شمرده می‌شده‌است. دیوانش نزدیک به دوازده هزار بیت است.[1]
متین اصفهانی در سال ۱۷۶۱م/ ۱۱۷۵ق در بنگال درگذشت، ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[1]
| روزی که متین اصفهانی | در راه بهشت گشت راهی | |
| گفتند برای سال فوتش: | پیوست برحمت الهی |
جستارهای وابسته
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به عبدالرضا متین اصفهانی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
منابع
- نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۳۶۰.
- خیامپور، عبدالرسول (زمستان ۱۳۶۸). فرهنگ سخنوران. دوم. طلایه. ص. ۵۰۸.
- سامی, شمس‌الدین (1311). قاموس الأعلام (به ترکی عثمانی). ششم. p. ۴۱۵۳.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.