غیبت
غیبت کردن به معنی گفتن بدی‌های یک فرد در جمعی که او در آن حضور ندارد به کار می‌رود. اصطلاح دیگری که معادل این معنای غیبت است، پشت سر کسی بدگویی کردن یا پشت سر کسی حرف زدن است.[1] زمانی آنچه که پشت سر کسی گفته می‌شود غیبت نام می‌گیرد که اولاً آن فرد از شنیدنش ناراحت شود، و دوم آن که آن حرف راست باشد. اگر آنچه که پشت سر فردی گفته شده، راست نباشد، بهتان یا تهمت نام می‌گیرد.[2] غیبت در لغت به معنی حضور نداشتن یک فرد در یک مکان خاص است.[3]
غیبت در اسلام
از دید اسلام، غیبت از مؤمن از گناهان کبیره است. یکی از راه‌های جلوگیری از غیبت منع کردن از آن به هنگام شنیدنش می‌باشد. گناه شنونده غیبت بزرگتر است زیرا اگر غیبت‌کننده را از عملش منع ننماید غیبت‌کننده حریص می‌گردد و عملش را در مجالس دیگر تکرار می‌کند.[4]
پانویس
- عمید، حسن (۱۳۶۳)، فرهنگ عمید، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ص. ص ۱۷۹۲
- لغت‌نامهٔ دهخدا، مدخل غیبت.
- عمید، حسن (۱۳۶۳)، فرهنگ عمید، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ص. ص ۱۷۴۵
- سید محمد جواد غروی، مبانی حقوق در اسلام،1373، نشر جهاد دانشگاهی، فصل چهارم: حقوق فرد و جامعه، صفحه205 و 206
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به غیبت در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.