فرار (نظامی)

در اصطلاح‌شناسی نظامی، فرار یا فرار از خدمت به رها کردن خدمت نظامی یا فرار کردن از پادگان بدون اجازه (مرخصی، ترخیص از خدمت) و بدون عذر موجه، گفته می‌شود و معمولاً با هدف عدم مراجعت مجدد به خدمت انجام می‌شود.[1] در مقابل غیبت یا نهست، ترک خدمت موقت و کمتر از مدت زمانی خاص (در ایران بسته به شرایط بین ۵ روز تا ۶۰ روز)، است.[2]

جرم فرار از خدمت در قانون

بر اساس قانون جرائم نیروهای مسلح ایران کلیه کارکنان نیروهای مسلح (ثابت، رسمی، پیمانی، وظیفه و …) هر گاه در زمان صلح، بیش از پانزده روز غیبت متوالی داشته و عذر موجهی نداشته باشند فراری محسوب می‌شوند. این مدت زمان در هنگام جنگ، درگیری‌های مسلحانه و آماده‌باش رزمی پنج روز است. این بازه‌های زمانی در مورد سربازان وظیفه‌ای که دوره ذخیره یا احتیاط خود را می‌گذرانند و برای بسیج عمومی احضار می‌شوند هم نافذ است.[3] مجازات فرار از خدمت بعد از دستگیری برای کارکنان ثابت حبس یا تنزیل درجه (اضافه خدمت برای سرباز وظیفه) است و در صورت معرفی شخص در مجازات تخفیف داده می‌شود.[3]

عذر موجه

منظور از عذر موجه در این قانون عبارت است از:

  1. بیماری مانع از حضور
  2. فوت همسر، پدر، مادر، برادر، خواهر و اولاد یا بیماری سخت یکی از آنان
  3. ابتلا به حوادث بزرگ مانند حریق، سیل و زلزله
  4. در توقیف یا حبس بودن[3]

تخفیف ماده ۶۰

کارکنان وظیفه فراری در زمان صلح هرگاه شخصاً خود را معرفی و مشغول خدمت شوند چنانچه برای اولین بار مرتکب فرار از خدمت شده و ظرف مدت شصت روز از شروع غیبت مراجعت نمایند بدون ارجاع پرونده به مرجع قضائی در مقابل هر روز غیبت و فرار، دو روز به خدمت دوره ضرورت آنان افزوده می‌شود که این اضافه خدمت بیش از سه ماه نخواهد بود.[3]

در سال ۱۳۹۲ هرگونه بخشش برای افرادی که از سربازی فرار کرده‌اند لغو شد و دلیل آن مشوق بودن برای افزایش سرباز فراری‌ها اعلام شد. طبق این تصمیم، تمامی افراد ذکور که به خدمت سربازی نرفته‌اند تا پایان ۵۰ سالگی همچنان در شمول خدمت وظیفه هستند. هرچند تسهیلاتی برای آنان در نظر گرفته شد تا در محل سکونت خدمت سربازی خود را انجام دهند.[4]

خرید با هشت سال غیبت

طبق قانونی که از سال ۱۳۹۴ اجرا شد، سربازانی که بیش از ۸ سال غیبت داشته‌اند می‌توانند با پرداخت جریمه معاف شوند.[5] این قانون مشمول سربازانی که بیش از ۸ سال فراری بوده‌اند هم می‌شود.(این قانون تا پایان سال 1397 اجرا شد و در حال حاضر متوقف شده است)[6]

شیوع فرار از خدمت در سربازان وظیفه ایران

فرار از خدمت شایع‌ترین جرم در نیروهای مسلح ایران است.[7][8] از مهم‌ترین دلایل آن عبارتند از: بی‌توجهی در یگان، مشکل معیشتی و اقتصادی، بی عدالتی در رفتار، فشارهای غیر منطقی در یگان‌ها، عدم آگاهی از ضوابط و مقررات و پایین بودن هزینه جرم برای سربازان فراری.[9][10]

طبق اعلام ناجا تا سال ۱۳۹۵، ۱٫۵ میلیون سرباز فراری شناسایی شده‌است.[11][12]

جستارهای وابسته

منابع

  1. محمدرضا یزدانیان. «شرح قانون مجازات جرایم ن م (فرار از خدمت)». پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
  2. «نهست خدمت سربازی چیست و چه مجازاتی دارد؟». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۳۹۷-۰۸-۱۲.
  3. «قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح». مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۳۹۷-۱۱-۱۳.
  4. «خبر خوب برای سربازان فراری». فردانیوز. ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۲–۱۳:۳۴. دریافت‌شده در ۳۰ تیر ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  5. «کدام سرباز فراری‌ها مشمول معافیت از طریق پرداخت جریمه هستند؟». پایگاه خبری آفتاب. ۰۷ تیر ۱۳۹۴–۱۲:۳۲. دریافت‌شده در ۳۰ تیر ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  6. «شرایط و فرایند اقدام خرید خدمت». ناجا. سازمان وظیفه عمومی ناجا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۳۹۷-۱۲-۰۱.
  7. «فرار از خدمت شایع‌ترین جرم در نیروهای مسلح است». بیرجند. دانشگاه آزاد اسلامی. ۱۳۹۷-۰۸-۲۶. دریافت‌شده در ۱۳۹۷-۱۱-۱۳.
  8. «فرار از خدمت و ضرب‌وجرح شایع‌ترین جرائم در میان نیروهای مسلح». ایران. ایسنا. ۱۳۹۶-۰۴-۱۰.
  9. «دلایل فرار از خدمت؛ مشکلات اقتصادی، بی عدالتی در رفتار و فشارهای غیرمنطقی در یگان‌ها». خبر آنلاین. ۱۳۹۵-۱۰-۲۳.
  10. «مهم‌ترین علت فرار از خدمت سربازان چیست؟». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۳۹۴-۰۹-۰۸.
  11. «شناسایی ۱٫۵ میلیون سرباز فراری/ حذف برگه‌های معاینه فنی». ایسنا. / ۲۸ تیر ۱۳۹۵ / ۱۳:۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ تیر ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  12. «شناسایی ۱٫۵ میلیون سرباز فراری/ حذف برگه‌های معاینه فنی». پایگاه خبری آفتاب. ۲۸ تیر ۱۳۹۵–۱۳:۴۸. دریافت‌شده در ۳۰ تیر ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.