فلیکس اشنایدر
فلیکس اشنایدر (انگلیسی: Felix Schnyder؛ ۵ مارس ۱۹۱۰ – ۸ نوامبر ۱۹۹۲) وکیل و دیپلمات سوئیسی بود. وی در سال ۱۹۶۰ به عنوان رئیس یونیسف خدمت کرد و بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد را برعهده داشت.[1][2]
فلیکس اشنایدر | |
|---|---|
| رئیس یونیسف | |
| مشغول به کار ۱۹۶۰ – ۱۹۶۰ | |
| پس از | جان رایان |
| پیش از | دابلیو. آ.یی. گرین |
| کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان | |
| مشغول به کار ۱۹۶۰ – ۱۹۶۵ | |
| پس از | آگوست لیندت |
| پیش از | صدرالدین آغا خان |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۵ مارس ۱۹۱۰ بورگدورف، سوئیس |
| درگذشته | ۸ نوامبر ۱۹۹۲ زوریخ |
| ملیت | سوئیس |
| تخصص | دیپلمات |
حرفه
وی در سال ۱۹۴۰ پس از تحصیلاتش در حقوق وارد عرصه دیپلماتیک سوئیس گردید و به مسکو، برلین و واشینگتن دی سی اعزام شد. در ۱۹۵۸ در حالیکه سوئیس هنور عضو سازمان ملل نشده بود به عنوان نماینده یا ناظر دائمی سوئیس در سازمان ملل منصوب گردید. او به عنوان مدیر هیئت اجرایی یونیسف انتخاب شد و در ۱۹۶۰ در سمت رئیس هیئت اجرایی یونیست منصوب گردید. اشنایدر از ۱۹۶۰ الی ۱۹۶۵ تا قبل از آگوست لیندت سومین مقام کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان بود.[3][4]
فعالیت
اشنایدر در بازگرداندن پناهندگان الجزایری از تونس به مراکش میانجی بود، وی همچنین در طول بحران‌های پناهجویان در جهان حمایت از مجمع عمومی سازمان ملل متحد را برای میانجیگری میان دولتها جلب نمود، به ویژه در کمک به پناهندگان رواندا در منطقه دریاچه‌های بزرگ آفریقا نقش مهمی ایفا کرد که منجر به تصویب پروتکل ۱۹۶۷ شد.[5][6]
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Felix Schnyder». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۷.