قطعنامه ۳۴۸ شورای امنیت

قطعنامهٔ ۳۴۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۵۳ در خصوص اختلافات میان ایران و عراق به تصویب رسید. به دنبال گزارش کورت والدهایم دبیر کل سازمان ملل، شورای امنیت از عزم ایران و عراق برای بهبود روابط دو کشور استقبال کرد. مناسبات دیپلماتیک دو کشور از سال ۱۹۷۱ و در جریان اعمال حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی در خلیج فارس به صورت یک جانبه توسط عراق قطع شده بود. این قطعنامه دو طرف را به رعایت دقیق توافق آتش بس موجود، عقب نشینی کامل نیروهای مسلح به پشت مرزها و ایجاد یک فضای مطلوب برای از سرگیری گفتگوها به منظور حل و فصل مشکلات و تنش‌های دو جانبه تشویق می‌نمود. قطعنامه ۳۴۸، با ۱۴ رای موافق و بدون رای مخالف در شورای امنیت به تصویب رسید. جمهوری خلق چین در رای گیری برای تصویب این قطعنامه شرکت نکرد. این قطعنامه طی نشست ۱٬۷۷۰ام با ۱۴ رای موافق، ۰ مخالف و ۱ ممتنع تصویب شد.[1]

قطعنامهٔ شمارهٔ ۳۴۸
(سازمان ملل متحد)
تاریخ۲۸ مه {{{year}}}
نوبت جلسه۱٬۷۷۰
کُدS/RES/348 (سند)
موضوعایران-عراق
رأی‌گیری
۱۴ موافق
بدون مخالف
۱ ممتنع
نتیجهتصویب
اعضای شورای امنیت
اعضای دائم
اعضای غیر دائم

جستارهای وابسته
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: قطعنامه ۳۴۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد

منابع
  1. "نشست‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد". شورای امنیت سازمان ملل متحد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.