قطعهبندی (روانشناسی)
قطعهبندی(chunking) اصطلاحی در روانشناسی است و به فرایند گردآوری و ساماندهی اطلاعات جزئی نامرتبط از نظر شناختی، در مجموعهای هماهنگ گفته میشود.[1] ذهن انسان ظرفیت محدودی از حافظهٔ کوتاهمدت دارد. جورج آرمیتاژ میلر این مفهوم را به عنوان توصیفی برای این واقعیت بیان کرد که انسانها برای به خاطر سپردن واحدهای اطلاعاتی کوچک (مانند واژهها) میتوانند آنها را به واحدهای اطلاعاتی بزرگتر (مانند عبارتها یا جملهها یا حتی یک داستان) تبدیل کنند. هر قطعه از این دادهها مجموعهای از عناصر است که ارتباط نزدیکی به هم دارند، اما با عناصر قطعههای دیگر ارتباطشان ضعیف است. این پدیده کمک میکند که انسان بتواند حجم بیشتری از دادهها را در خود نگه دارد؛ برای مثال اگر ذهن یک فرد قادر باشد بین ۵ تا ۸ واژه را در حافظهٔ کوتاهمدت خود ذخیره کند، با استفاده از قطعهبندی و آرایش واژهها به صورت جملههای معنادار میتواند گسترهٔ حافظه را تا ۲۰ واژه گسترش دهد.[2]
قطعهبندی کمک میکند انسان بتواند با وجود ظرفیت محدود حافظهٔ کوتاهمدتش، حجم بزرگی از اطلاعات را در آن ذخیره کند. انسانها در فعالیتهای روزمرهٔ خود بسیار از این قابلیت استفاده میکنند، مانند برخورد با حروف یک کلمه به عنوان یک واژه یا در نظر گرفتن شمارههای تکراری ابتدای شمارههای یک مرکز تلفن به صورت یک قطعه.[3]
جستارهای وابسته
پانویس
- «قطعهبندی» [روانشناسی] همارزِ «چانکینگ» (به انگلیسی: chunking)؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. (۱۳۷۶-۱۳۸۵). فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۷-۱ (ذیل سرواژهٔ قطعهبندی)
- Goldstein, Cognitive Psychology: Connecting Mind, Research and Everyday Experience: Connecting Mind, Research, and Everyday Experience. Supplement, 149.
- Goldstein, Cognitive Psychology: Connecting Mind, Research and Everyday Experience: Connecting Mind, Research, and Everyday Experience. Supplement, 150.
منابع
- Goldstein, E. Bruce (2008). Cognitive Psychology: Connecting Mind, Research and Everyday Experience: Connecting Mind, Research, and Everyday Experience. Supplement. Cengage Learning. ISBN 978-0-495-09557-6. Retrieved 2013-09-26.