قهوه‌خانه عرش
قهوه‌خانه عرش، نام یکی از معروفترین قهوه‌خانه‌های تهران در عهد قاجاریه است، که در خیابان چراغ برق این شهر قرار داشت.
در تهران قدیم، برخی از قهوه خانه‌های شهر، مرکز اجتماع و به اصطلاح پاتوق اشرار و افراد بدنام و ناراحت بودند و محل فسق و فجور آن‌ها به‌شمار می آمدند. یکی از شاخصترین و معروفترین این قهوه خانه ها، قهوه خانه عرش بود که پاتوق و محل تجمع افراد معتاد و الکلی محسوب میشد. به نظر می‌آید که وجه تسمیۀ این قهوه خانه از سفر خیالی افراد معتاد و الکلی پس از مستی و نشئگی به عرش، گرفته شده باشد و این قهوه خانه به دلیل سیر دادن مشتریان خود در عرش، بدین نام نامیده میشد.
محل این قهوه خانه در خیابان چراغ برق قرارداشت و مرکز شبانه روزی معتادها و و عرق خورهای تهران به‌شمار می آمد. به این کیفیت که:
- جماعت معتادهای بدسابقه از صبح تا شب در آنجا جمع می‌شدند و به تریاک کشی می پرداختند.
- از اواخر شب به بعد، بساط عرق خوری در این قهوه خانه پخن میشد و جماعت عرق خور تا پاسی از شب، به خوردن عرق و عربده کشی می پرداختند.
- از نیمه‌های شب به بعد، نوبت در قهوه خانۀ عرش به شیره ایها می رسید. به این ترتیب که از نیمه شب، تسکچه‌های خاص شیره ایها گسترده میشد و نگاری‌ها و چراغهای شیره، همراه با ساقی‌هایی که جام‌ها و پیاله‌های عرق بدست داشتند، به میان می آمدند و این وضعیت تا صبح روز بعد و آغاز روزی دیگر ادامه داشت.
جستارهای وابسته
منابع
- ناصر نجمی (۱۳۶۷)، طهران عهد ناصری، تهران: انتشارات عطار
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.