مجتبی قزوینی
مجتبی قزوینی معروف به شیخ مجتبی قزوینی (زادهٔ ۱۲۷۹، قزوین - درگذشتهٔ ۱۳۴۶، مشهد) روحانی شیعه ایرانی است.
| شناسنامه | |
|---|---|
| نام کامل | مجتبی قزوینی |
| لقب | شیخ |
| تاریخ تولد | ۱۲۷۹ خورشیدی ۱۳۱۸ (قمری) |
| زادگاه | قزوین ایران |
| محل تحصیل | قزوین، نجف. |
| محل زندگی | قزوین، نجف، مشهد |
| تاریخ مرگ | ۱۴ فروردین ۱۳۴۶ خورشیدی ۲۲ ذیحجه ۱۳۸۶ (قمری) |
| شهر مرگ | مشهد، ایران |
| مدفن | حرم علی بن موسی الرضا |
| اطلاعات آموزشی | |
| تالیفات | بیان الفرقان رساله‌ای در معرفة النفس رساله‌ای در نقد بر اصول یازده‌گانه نسخه‌هایی در برخی علوم غریبه |
تحصیلات و سوابق علمی
از اوایل نوجوانی به تحصیل علوم دینی پرداخت. پس از پایان تحصیلات مقدماتی در قزوین،[1] در سال ۱۳۳۰ به همراه پدرش راهی نجف اشرف شد و مدت هفت سال از محافل علمی و محضر استادان نجف چون سید محمدکاظم یزدی و میرزا محمدتقی شیرازی، کسب فیض کرد. در سال ۱۳۳۷ به ایران بازگشت و دو سال در زادگاهش قزوین اقامت نمود. سپس به قم رفته و از درس مرحوم عبدالکریم حائری یزدی استفاده کرد و موفق به اخذ اجازه اجتهاد از او شد. وی در سال ۱۳۳۹ به مشهد مهاجرت کرد.
استادان
- علامه سیدموسی زرآبادی
- محمدحسین نائینی
- سید محمدکاظم یزدی
- حکیم شهیدی
- میرزا محمد آقازاده خراسانی
- آقاحسین قمی
- موسی خوانساری
- اسدالله عارف یزدی
- میرزا مهدی غروی اصفهانی
- عبدالکریم حائری یزدی
شاگردان
- سید علی حسینی سیستانی
- سید حسن ابطحی
- ابوالقاسم خزعلی
- سید جعفر سیدان
- محمد واعظ‌زاده خراسانی
- اسماعیل فردوسی‌پور
- سید عبدالکریم هاشمی‌نژاد
- محمد حکیمی
- محمدرضا حکیمی
- محمد مهدی رکنی یزدی
- سید علی خامنه‌ای
- عباس واعظ طبسی
آثار
- بیان الفرقان فی توحید القرآن
- رساله‌ای در معرفة النفس
- رساله‌ای در نقد بر اصول یازده‌گانه ملاصدرای شیرازی
- نسخه‌هایی در برخی علوم غریبه
فعالیت‌های سیاسی
نخستین تلاش سیاسی‌اش، به اواخر سال ۱۳۳۰ مربوط می‌شود که به همراه تنی چند از روحانیان مشهد، از سوی روحانیت برای تعیین نمایندگان این صنف در مجلس شورای ملی در دوره هفدهم، انتخاب شد.[2] در سال ۱۳۴۲ بعد از دستگیری روح‌الله خمینی از سوی حکومت پهلوی، به عنوان ابراز تنفر و اعتراض، دستور داد امامان جماعت مسجد گوهرشاد و سایر مساجد، نماز جماعت‌ها را تعطیل کنند و خود در اعتراض به بازداشت خمینی، از مشهد به تهران آمد و به جمع روحانیان معترض به بازداشت او پیوست.
مرگ
وی در روز دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۴۶–۲۲ ذی‌الحجه ۱۳۸۶ پس از تحمل یک بیماری طولانی که حتی قادر به تکلم نیز نبود، درگذشت. پیکرش در حرم علی بن موسی‌الرضادرصحن عتیق (انقلاب فعلی) به خاک سپرده شد. مزار ایشان اکنون در طبقه پایین صحن رضوی واقع در دارالاجابه، پذیرای خیل مشتاقان و زائران علی بن موسی الرضا است.
جستارهای وابسته
پانویس
- مقدمات را در قزوین نزد سید هبةالله تلاتُری و شیخ فتح‌الله شهیدی آموخت. (اجازة الکبیرة و مستدرک اعیان الشیعة، ج۳، ص۱۸۶).
- مجله نگاه حوزه، ش ۱۲.