مرغ آمین
مُرغ آمین در فولکلور و فرهنگ مردم ایران، نام فرشته‌ای است که مدام در پرواز است و دائماً «آمین» می‌گوید. معروف است که اگر کسی نیازی داشته باشد و آن را بیان کند و همان دم مرغ آمین نیز از فراز سر او بگذرد، نیاز و دعاهای او برآورده می‌شود.[1]
در اعتقاد عامه فرشته‌ای است که در هوا پرواز کند و همیشه آمین گوید و هر دعایی که به آمینش رسد مستجاب شود. در عقاید عامه، این است که گاهی در حین دعا یا نفرین مرغی به نام مرغ آمین در پرواز باشد و سبب برآمدن و مستجاب شدن آن نفرین یا آفرین گردد.[2]
«فرشته‌ای است که در آسمان پرواز می‌کند و مدام آمین می‌گوید و اگر دعایی به آمین او اصابت کند مستجاب می‌شود.»[3]
البته آمین نام ستاره‌ای نیز هست که به هنگام طلوع آن، دعا مستجاب می‌شود.[1]
در مجموعه نمایش خانگی شهرزاد ساخته حسن فتحی ، مرغ آمین به عنوان نمونه بارزی از این تعریف استجابت دعا و به عنوان نماد عشق مورد استفاده قرار گرفت و از زیورآلات آن استفاده شد.
در ادبیات فارسی
در ادبیات فارسی نیز مرغ آمین با ویژگی‌های پیش‌گفته مورد توجه قرار گرفته‌است. از جمله معروف‌ترین نمونه‌های ادبی که در آن به مرغ آمین اشاره شده‌است، شعر مشهور شاعر ایرانی، نیمایوشیج است که به همین نام معروف است؛[4] هرچند که «مرغ آمین» در روایت نیما هیبت مرغی به خود گرفته و از عالم فرشتگان به دنیای مرغان و سپس به جهان نمادهای نیما وارد شده‌است.[5]
بخشی از شعر مرغ آمین سروده نیما یوشیج:
- "مرغ آمین دردآلودی‌ست کآواره بمانده، رفته تا آن‌سویِ این بیدادخانه ، بازگشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه، نوبت روز گشایش را، در پی چاره بمانده… مرغ می‌گوید: به سامان بازآمد خلق بی‌سامان… "
پانویس
- شناخت اساطیر ایران، جان راسل هینز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، انتشارات اساطیر، صفحه:۴۵۳
- ، لغتنامه دهخدا
- فرهنگ معین
- شناخت اساطیر ایران، جان راسل هینز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، انتشارات اساطیر، صفحه:۴۵۴
- ققنوس و مرغ آمین، سعید سلطانی طارمی، سایت دینگ دانگ
منابع
- شناخت اساطیر ایران، جان راسل هینز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، انتشارات اساطیر، ۱۳۸۵،
- ققنوس و مرغ آمین، مقاله سعید سلطانی طارمی در وبسایت تخصصی شعر نیمایی