مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان دانشگاه تهران

مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان دانشگاه تهران یک مرکز پژوهشی مستقل در دانشگاه تهران، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است. این مرکز، در سال ۱۳۵۴، به منظور شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و مسائل مربوط به محیط زیست و نیز بالابردن سطح پژوهشی و علمی کشور، به منظور عمران مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم این مناطق تأسیس شد.

مجلهٔ بین‌المللی بیابان

در سال ۱۳۸۴ دانشکده‌های کشاورزی و منابع طبیعی و مرکز تحقیقات بین‌المللی همزیستی با کویر در چارچوب ساختار جدید دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی را به وجود آوردند.[1]

بر اساس مصوبه شورای دانشگاه از سال ۱۳۸۵، نام این مرکز، مرکز تحقیقات بین‌المللی همزیستی با کویر خوانده شد و از سال ۱۳۸۸، به عنوان مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان تغییر نام داده شد و مستقلاً زیر نظر دانشگاه تهران قرار گرفت.

بخش‌های پژوهش مرکز

این مرکز دارای ۴ گروه پژوهشی و ۱۳ بخش و یک گروه آموزشی به شرح ذیل است.

- گروه پژوهشی علوم کشاورزی و منابع طبیعی

  • بخش پژوهش کشاورزی و دامپروری
  • بخش پژوهش منابع طبیعی
  • بخش پژوهش محیط زیست طبیعی

- گروه پژوهشی علوم زمینی

  • بخش پژوهش زمین
  • بخش پژوهش جغرافیا
  • بخش پژوهش اقلیم

- گروه پژوهشی علوم انسانی و هنر

  • بخش پژوهشی علوم اقتصادی و اجتماعی
  • بخش پژوهش باستان‌شناسی
  • بخش پژوهش معماری و شهرسازی
  • بخش پژوهش فرهنگ و هنر
  • بخش پژوهش بهداشت

- گروه پژوهشی فنی و مهندسی

  • بخش پژوهش معدن
  • بخش پژوهش منابع انرژی
  • بخش پژوهش عمران روستایی
  • آزمایشگاه سنجش از دور

گروه آموزشی مدیریت مناطق بیابانی

این گروه آموزشی، در سال ۱۳۷۵ به وجود آمده است و در مقطع کارشناسی ارشد از طریق آزمون سراسری دانشجو می‌پذیرد.

  • رشته همزیستی با بیابان نیز از سال ۱۳۸۸ دانشجو می‌پذیرد.

برنامه جامع مرکز

  • شناخت جامع مناطق کویری و بیابانی ایران از لحاظ طبیعی، انسانی، اجتماعی و زیست‌محیطی
  • اعتلای سطح پژوهش علمی در این زمینه به منظور عمران توسعه پایدار مناطق کویری و بیابانی و بهبود وضع زندگی مردم
  • بررسی ویژگی‌ها و پتانسیل‌های مناطق بیابانی و نیمه بیابانی کشور
  • بررسی عوامل مؤثر در بیابان‌زایی و تعیین معیارها و شاخص‌های بیابان‌زایی در سطح کلان کشور
  • مدلینگ مناطق بحرانی بیابانی در کشور
  • اولویت‌ها و راه کارهای مقابله با بیابان زایی
  • بررسی و مطالعه منابع آبی سطحی و زیرزمینی
  • شناسایی ارقام گیاهی سازگار یا مقاوم به شرایط بیابانی
  • بررسی شرایط و روند خشکسالی در کشور
  • بررسی قابلیت‌ها و پتانسیل‌های اکوتوریسم در مناطق بیابانی
  • بررسی ویژگی‌های اکولوژیکی و اکوفیزیولوژیکی گیاهان بومی مناطق بیابانی
  • بررسی و شناسایی خاک‌های مناطق بیابانی و پتانسیل یابی آنها
  • پتانسیل یابی مناطق مستعد کاربرد انرژی‌های نو[2][3]

دستاوردها

اعضای هیئت علمی این مرکز تاکنون ۲۱۶ طرح تحقیقاتی را به انجام رسانیده‌اند که نتایج کار خود را در ۱۲۸ مقاله، در مجله‌های علمی – پژوهشی داخلی و ۸۸ سمینار ملی و بین‌المللی ارائه کرده‌اند. بعلاوه، ایستگاه‌های پژوهشی وابسته نظیر کاشان، سمنان، بیرجند و کرمان نیز به فعالیت‌های تحقیقاتی مشغول هستند. این مرکز تاکنون ۱۵ شماره‍ مجله دو فصلنامه علمی – پژوهشی بیابان را منتشر ساخته است. مجله بین‌المللی DESERT، در راستای رسالت خطیر مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان - دانشگاه تهران نسبت به ارتقاء و انتشار یافته‌های علمی کلیدی و همین‌طور تولید علم از سال ۱۳۷۵ اقدام به انتشار اولین و تخصصی‌ترین مجله علمی- پژوهشی در زمینه‌های مرتبط با بیابان نموده است. تعداد کل مجلات ۲۶ جلد و مقالات چاپ شده تا کنون ۲۴۴ مورد است. در حال حاضر این مجله به زبان انگلیسی منتشر می‌شود و به صورت دوفصلنامه، مقالات تحقیقی در زمینه‌های بیابان، منابع‌طبیعی، کشاورزی، آب، خاک، زمین‌شناسی، علوم گیاهی، سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی، سنجش از راه دور، اکولوژی، کشاورزی، اقلیم شناسی، معماری مناطق بیابانی و دانش‌های وابسته به مناطق خشک و نیمه‌خشک منتشر می‌شود.[4]

  • مرکز تحقیقات بیابان دانشگاه تهران با برگزاری تورهای طبیعت‌گردی جامعه را با این رشته‌ها آشنا می‌کند.

منابع

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.