معاهده کیل
معاهده کیل (دانمارکی: Kieltraktaten) معاهده‌ای بود که به تاریخ ۱۴ ژانویه ۱۸۱۴ در شهر کیل دانمارک (اکنون در آلمان) میان سوئد و پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند از یکسو و پادشاهی دانمارک-نروژ از سوی دیگر به امضا رسید.[1] این معاهده به دشمنی‌های میان طرفین در جریان جنگ ائتلاف ششم پایان داد و دانمارک-نروژ را از یک متحد فرانسه به دشمن آن تبدیل کرد.[1]
نام بلند:
| |
|---|---|
 بخشی از کپی متن ترجمه‌شده معاهده | |
| نوع | پیمان صلح |
| مفاد | جنگ ائتلاف ششم در جریان جنگ‌های ناپلئونی |
| امضا شده | ۱۴ ژانویه ۱۸۱۴ |
| مکان | کیل، دوک‌نشین هولشتاین |
| گروه‌ها | |
| زبان | زبان فرانسوی |
در جریان این معاهده، فردریک ششم دانمارک به اتحاد ضد فرانسه ناپلئون پیوست، هلیگولند را به جرج سوم و نروژ را به کارل سیزدهم سوئد واگذار کرد و در ازای آن پومرانی سوئد را گرفت.[1]
اما تمامی شروط معاهده به مرحله اجرا درنیامد. نروژ اعلام استقلال کرد، قانون اساسی خود را برگرفت و کریستیان هشتم دانمارک را به پادشاهی برگزید. سوئد در سال ۱۸۱۵ و پس از کنگره وین، پومرانی سوئد را به پروس واگذار کرد. هم‌چنین نروژ پس از جنگی کوتاه با سوئد، با آن متحد شد. کریستیان هشتم نیز استعفا داد و کارل سیزدهم پادشاه سوئد، پادشاه نروژ نیز شد.
جستارهای وابسته
منابع
- Schäfer (2002), p. 137
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Treaty of Kiel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۰.