دانمارک-نروژ

دانمارک-نروژ (به دانمارکی و نروژی:Danmark–Norge ؛آلمانی:Dänemark–Norwegen) دولتی مستقل تاریخی بود که از پادشاهی‌های نروژ و دانمارک و وابسته‌های نروژ یعنی جزایر فارو، گرینلند و ایسلند تشکیل شده بود. به دنبال فروپاشی اتحاد کالمار در ۱۵۲۳ میلادی، دو پادشاهی دانمارک و نروژ در ۱۵۳۷ میلادی به یکدیگر پیوستند. پادشاهی دانمارک-نروژ تا سال ۱۸۱۴ میلادی ادامه یافت.

دانمارک-نروژ

Danmark–Norge
Denmark Norway
۱۵۳۷–۱۸۱۴
Flag
Royal Coat of arms
نقشه دانمارک-نروژ در ۱۷۸۰
وضعیتاتحاد شخصی
پایتختکپنهاگن
زبان(های) رایجاداری: به صورت دوره‌ای دانمارکی یا آلمانی در اسناد اداری استفاده می‌شد.
زبان‌های اصلی غیراداری (فقط مناطق اروپایی): نروژی, ایسلندی, فارویی, فریسی, سامی و زبان آلمانی پایین.
زبان پژوهشی: زبان لاتین
دین(ها)
لوتران
حکومتپادشاهی مطلقه
شاه 
 ۱۵۲۴–۱۵۳۳
فردریک اول
 ۱۵۸۸–۱۶۴۸
کریستیان چهارم
 ۱۶۴۸–۱۶۷۰
فردریک سوم
 ۱۸۰۸–۱۸۱۴a
فردریک ششم
دوره تاریخیEarly modern Europe
 گوستاو واسا به عنوان
    شاه سوئد انتخاب شد.

۶ ژوئن ۱۵۲۳
 فروپاشی اتحاد کالمار
۱۵۳۷
 Danish rigsråd
    abolished

۱۴ اکتبر, ۱۶۶۰
 Lex Regia confirms
    مطلق گرایی

۱۴ نوامبر, ۱۶۶۵
 پیمان برومسبرو
۱۳ اوت, ۱۶۴۵
 پیمان روسکیلد
۲۶ فوریه, ۱۶۵۸
 پیمان کیل
۱۴ ژانویه, ۱۸۱۴
 کنگره وین
سپتامبر ۱۸۱۴ – ژوئن ۱۸۱۵
مساحت
۱۷۸۰b۴۸۷٬۴۷۶ کیلومترمربع (۱۸۸۲۱۶مایل‌مربع)
جمعیت
 ۱۶۴۵c
۱۳۱۵۰۰۰
 ۱۸۰۱d
۱۸۵۹۰۰۰
واحد پول
  • D: Danish rigsdaler
  • N: Norwegian rigsdaler
پیشین
پسین
اتحاد کالمار
دانمارک
نروژ در ۱۸۱۴
امروز بخشی از
  • a: Frederick VI was regent for his father, so ruled as de facto king from April 14, 1784; he continued to rule Denmark after the Treaty of Kiel until his death on December 3, 1839.
  • b: دانمارک (۴۳٬۰۹۴ کیلومتر مربع، ۱۶٬۶۳۹ مایل مربع), اشلسویگ-هولشتاین (۱۵٬۷۶۳ کیلومتر مربع، ۶٬۰۸۶ مایل مربع), نروژ (mainland: ۳۲۴٬۲۲۰ کیلومتر مربع، ۱۲۵٬۱۸۰ مایل مربع), Faroes (۱٬۳۹۹ کیلومتر مربع، ۵۴۰ مایل مربع), ایسلند (۱۰۳٬۰۰۰ کیلومتر مربع، ۴۰٬۰۰۰ مایل مربع). (With گرینلند: additional ۲٬۱۷۵٬۶۰۰ کیلومتر مربع، ۸۴۰٬۰۰۰ مایل مربع.)
  • c: Estimated 825,000 in Denmark, 440,000 in Norway and 50,000 in Iceland[1]
  • d: 929,000 in Denmark, 883,000 in Norway and 47,000 in Iceland[2]

پایتخت این سرزمین، کپنهاگن در مرکز دانمارک بود که مرکز سیاسی و اقتصادی آن به شمار می‌رفت. برخلاف برخی از دولت‌های متحد در آن زمان، دانمارک-نروژ در واقع از دو سیستم اداری جدا تشکیل شده بود ولی در انتها به یک فرمانروا ختم می‌شد.

امپراتوری مستعمراتی

دانمارک نروژ و مستعمرات آن در ۱۸۰۰ میلادی

دانمارک-نروژ به عبارتی، یک امپراتوری مستعمراتی نیز بود. در ابتدا این مستعمرات شامل جزایر فارو، ایسلند، اورکنی، گرینلند و شتلند می‌شد اما از قرن ۱۷ میلادی به بعد، مستعمراتی در آفریقا، هند و ناحیه کارائیب نیز برپا شد.

در هند

دانمارک-نروژ از قرن ۱۷ تا ۱۹ میلادی چندین نقطه مستعمره در هند برپا کرد از جمله: شهرهای ترانکوبار و سرامپور. البته این شهرها در ۱۸۴۵ به بریتانیا فروخته شدند. آخرین مستعمره دانمارک در هند، جزایر نیکوبار بود که آن هم تا ۱۸۶۹ به بریتانیا داده شد.

در آفریقا

دانمارک برای مدت زیادی در منطقه ساحل طلایی در آفریقای غربی، مستعمرات و قلعه‌هایی در اختیار داشت اما در ۱۸۵۰ میلادی، همهٔ آنها را به بریتانیا فروخت.

جنگ‌های ناپلئونی و پایان اتحاد

طی جنگ‌های ناپلئونی، دانمارک در ابتدا کوشید خود را بی طرف نگه دارد ؛ بنابراین، هم با فرانسه و هم با بریتانیا تجارت می‌کرد ولی در ادامهٔ جنگ، به دلیل اختلافاتش با بریتانیا، به ناپلئون پیوست. پس از شکست ناپلئون در جنگ، طی پیمان کیل، نروژ از دانمارک گرفته شد و به سوئد تعلق گرفت. بدین ترتیب، دورهٔ دانمارک-نروژ در سال ۱۸۱۴ میلادی پایان یافت.

دین

دانمارک-نروژ در زمره کشورهایی بود که پس از اصلاحات پروتستانی، از عقاید مارتین لوتر پیروی می‌کرد. بنابراین، سیستم اداری این کشور تا زمان حیات آن، برپایه لوتریانیسم قرار داشت.

جستارهای وابسته

منابع

  1. Historisk Tidsskrift: Nyt om Trediveårskrigen (دانمارکی )
  2. Tacitus.no - Skandinaviens befolkning (سوئدی)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.