مقاومت داخلی علیه آپارتاید

مقاومت داخلی علیه آپارتاید (به انگلیسی: Internal resistance to apartheid)، اقدامی جمعی در آفریقای جنوبی بود که از چندین بخش مستقل جامعه سرچشمه گرفته و به جنبش‌های اجتماعی، مقاومت منفعل یا جنگ چریکی تبدیل شد. اقدام جمعی علیه حزب دولت ملی حاکم، همراه با انزوا و تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی رو به رشد در آفریقای جنوبی، در پایان‌دادن به تبعیض و نژادپرستی عواملی جدی بودند. فعالان سفید و سیاه در این کشور، مانند استیو بیکو، دزموند توتو، نلسون ماندلا، هری شوارز و جو سلووو در موضوعات مختلف ضد آپارتاید درگیر بودند. در دههٔ ۱۹۸۰ میلادیٰ فعل‌وانفعال مستمری میان عمل خشونت‌آمیز و غیرخشونت‌آمیز علیه آپارتاید وجود داشت که از سال ۱۹۸۳ تا اولین انتخابات چندنژادی در سال ۱۹۹۴ با حق رأی عمومی، صحنهٔ برجستهٔ مقاومت علیه آپارتاید بود.

مقاومت داخلی علیه آپارتاید
نلسون ماندلا (۱۹۶۰)

تاریخچه

در اوایل سال ۱۹۵۰ مقاومت منفعل علیه آپارتاید توسط کنگره ملی آفریقا (ANC) آغاز شد. به‌دنبال آن، نافرمانی عمومی، منع رفت‌وآمد و تظاهرات نافرمانی مدنیِ هدفمند به راه افتاد.

در سال ۱۹۵۲ چند تظاهرات ضد آپارتاید به شورش‌های گسترده در پورت الیزابت و شرق لندن منتهی شد ولی تا سال ۱۹۵۹ انهدام سازمان‌یافته دارایی‌ها به صورت آگاهانه انجام نشد. در آن سال، خشم کشاورزان سیاه، مرزهای تصویب قوانین ناعادلانه و مقررات زیست‌محیطی را با آتش زدن مزارع نیشکر درنوردید. بین سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۶۰سازمان‌هایی مانند کنگره ملی آفریقا، حزب کمونیست آفریقای جنوبی، و کنگره پان آفریقا (PAC) به سازماندهی اعتصابات دانشجویی و تحریم کار اقدام کردند. قتل‌عام شارپ‌ویل[1] Sharpeville Massacre نشان از تغییر در تاکتیک‌های برخی از جنبش‌های ضد آپارتاید، مانند کنگره ملی آفریقا ANC و PAC، از صلح آمیز بودن و عدم همکاری به شکل‌گیری مقاومت مسلحانه دارد.[2]

منابع
  1. en:Sharpeville Massacre. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
  2. https://en.wikipedia.org/wiki/Internal_resistance_to_apartheid
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.