منوچهر سوم شروان
منوچهر سوم نوزدهمین شاه شروان و از دودمان کسرانیان بود. تاریخ به تخت نشستن او را دهم نوروز ۴۹۹ جلالی نوشته اند.[1] پس از مرگ ملکشاه سلجوقی بر سر جانشینی هر از گاه میان سلجوقیان نبردهایی درمیگرفت. شروان و اران میان فرماندهان سلجوقی دستبهدست میشد. همزمان تلاش برای رهایی از دست سلجوقیان، گرجستان و شروان را به هم نزدیک کرد. منوچهر دختر داویت چهارم، پادشاه گرجستان را به همسری گرفت. داویت از خراج پرداختن به سلجوقیان سرباززد و تفلیس را از دست ایشان بیرون آورد. پس از آن بر شکی و گنجه و کبلک تاخت و آنها را نیز تصرف کرد. اما سرانجام محمود دوم شروان را گشود و شماخی را تسخیر کرد. مردم دربند هم که از هجوم گرجیان آسیب دیده بودند، محمود را به شهر شان فراخواندند. گرجیان پسنشستند و شروانیان شکست خوردند و سلطان سلجوقی پس از آن که چندی در شروان ماند، به سوی همدان رفت.[2] پس از منوچهر پسران ش، فریدون و پس از او اخستان و شاهنشاه و فرخزاد بر جای او نشستند.
منوچهر سوم شروان | |
---|---|
منوچهر سوم شروانشاه | |
سلطنت | ۴۹۹–۵۳۹ جلالی |
پیشین | فریدون نخست شروان |
جانشین | فریدون دوم شروان |
زاده | شماخی |
درگذشته | ۵۳۹ جلالی باکو |
شهبانو | تامار، دختر داویت چهارم، پادشاه گرجستان |
فرزند(ان) | فریدون دوم، اخستان نخست |
دودمان | کسرانیان |
پدر | فریدون نخست شروان |
دین و مذهب | اسلام |
نام
فلکی شروانی نام منوچهر را در دیوان ش با لقبهای شروانشاه، خاقان اکبر، فخردین، ابوالهیجا و خاقان بزرگ آورده و او را فرزند فریدون شهید دانسته است و فریدون را از تبار فریبز و کسران.
شه شروان منوچهر بن افریدون که هست او را | قدر میدان قضا مرکب فلک جوشن زحل مغفر |
هماو در مدح خواهر منوچهر میگوید:
میوه شاخ فریبرز ملک | سر به باغ ملک آبا دیده ام | |
گوهر کان فریدون شهید | بر فراز تاج دارا دیده ام |
همین ادعا نشان از این دارد، که شروانشاهان تبار شان را به ساسانیان میرساندند.
پانویس
- امرداد
- اران از دوران باستان تا آغاز عهد مغول، عنایتالله رضا، ص ۵۲۶
منابع
- مینورسکی، ولادیمیر فئودورویچ (۱۳۸۷). شاهان شروان و امیران دربند. تهران: کتاب مرجع. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۰۱۷۳-۸-۶.
- رضا، عنایتالله (۱۳۹۶). اران از دوران باستان تا آغاز عهد مغول. تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه. شابک ۹۶۴-۳۶۱-۰۴۶-۲.
- کیهانیزاده، نوشیروان (فروردین ۱۳۹۹). «روزی که منوچهر دوم شاهِ شِروان شد». امرداد.