میخائیل گنیسین
میخائیل فابیانویچ گنیسین (روسی: Михаил Фабианович Гнесин؛ ۲ فوریهٔ ۱۸۸۳ – ۵ مه ۱۹۵۷)[1] یک آهنگساز و مدرس موسیقی اهل روسیه بود.[1]
| میخائیل گنیسین | |
|---|---|
| نام شناسنامه‌ای | میخائیل فابیانویچ گنیسین |
| زاده | ۲ فوریهٔ ۱۸۸۳ روستوف-نا-دونو، امپراتوری روسیه |
| خاستگاه |  روس |
| درگذشته | ۵ مهٔ ۱۹۵۷ (۷۴ سال) مسکو، اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی |
| ژانر | موسیقی کلاسیک، اپرا، فوتوریسم روسی |
| پیشه(ها) | آهنگساز و مدرس موسیقی |
او دانش‌آموختهٔ کنسرواتوار دولتی چایکوفسکی مسکو و از شاگردان نیکولای ریمسکی-کورساکف و آناتولی لیادوف بود و یکی از آثار مشهورش با عنوانِ «خاندان مکابی و عنفوانِ جوانیِ حضرت ابراهیم» سبب شد تا به او، لقبِ «گلینکای یهود» بدهند.[1]
وی برنده جوایز متعددی از جمله «جایزه استالین» شده بود.
منابع
- Sitsky, Larry. (1994) Music of the Repressed Russian Avant-Garde, 1900-1929, pp.242-243 & 247 Westport, CT: Greenwood Press
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mikhail Gnessin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ مارس ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.