نامونوییتو

نامُنوییتُ یا نامُنوِیتُ، یا وِیتُ یک آب‌سنگ حلقوی و با مساحت ۲٬۲۶۷ کیلومتر مربع (۸۷۵ مایل مربع) بزرگترین آبخوست در جزایر کارولین و ایالات فدرال میکرونزی است. اگرچه یک آب‌سنگ حلقوی بزرگ‌تر در ایالت چوک وجود دارد که بخش بزرگی از آن هنوز زیر آب و همچنان در حال شکل‌گیری است. در سرتاسر میکرونزی تنها آب‌سنگ حلقوی کواجالین از نامونویتو بزرگ‌تر است.

یک ایستگاه رادیویی در اولول وجود دارد.

نامُنوییتُ
آب‌سنگ حلقوی نامُنوییتُ از دید ماهواره لندست
نامُنوییتُ
جغرافیا
مکاناقیانوس آرام شمالی
مختصات۷°۲۲′ شمالی ۱۴۳°۵۴′ شرقی
مجمع‌الجزایرجزایر کارولین
مجموع جزیره‌ها۱۸
مساحت۴٫۵ کیلومتر مربع (۱٫۷۴ مایل مربع)
کشور
اطلاعات جمعیتی
جمعیت۱,۳۴۱ (از ۲۰۰۰)
گروه‌های قومیمیکرونزیایی

جغرافیا

آب‌سنگ حلقوی نامونوییتو در ۱۷۰ کیلومتر (۱۱۰ مایل) شمال باختری (اکسوریتود) تالاب چوک قرار دارد. شکل آن بسیار شبیه به مثلث است که پایه آن به درازای ۸۲ کیلومتر (۵۱ مایل) تا جنوب کشیده شده است. در گوشه جنوب باختری مثلث، آبخوست خرد اولول قرار دارد. آبخوست اصلی و پر جمعیت نامونوییت، «انون» نام دارد. آبخوست‌های خرد دیگر تقریباً در گوشه شمال خاوری از پیساراس در جنوب خاور تا ماگور در شمال کشیده شده است. دوازده آبخوست خرد، زمینی سنگ‌ریزه‌ای دارند و مساحت کل آنها ۴٫۵ کیلومتر مربع (۱٫۷ مایل مربع) است. جمعیت آنها در سال ۲۰۰۰، ۱,۳۴۱ نفر بود.

بیشتر لبه آب‌سنگ آب‌سنگ حلقوی به بخش‌های بزرگ‌تر آن در زیر آب فرو رفته است و از روی آب با رنگ روشن‌تر دیده می‌شود. ژرفای آب‌سنگ از ۰٫۹ متر (۳٫۰ فوت) تا ۱۸٫۳ متر (۶۰ فوت) تغییر می‌کند. به نظر می‌رسد که آب‌سنگ در حال شکل‌گیری است و دلیل پیدایش بسیاری از آبخوست‌های خرد باشد. ژرفای کولاب یکسان نیست. به غیر از یک عمق یکنواخت ۵٫۵ متر (۱۸ فوت) که در ۲۲ کیلومتر (۱۴ مایل) باختر آبخوست خرد پیساراس و یک آب‌سنگ جدا شده با ژرفای ۲٫۷ متر (۸٫۹ فوت) تا ۳٫۷ متر (۱۲ فوت) در ۱۰ کیلومتر (۶٫۲ مایل) پیساراس، ژرفای بیشتر از ۹ متر (۳۰ فوت) در بیشتر راس‌های مرجانی کولاب دیده می‌شود.

پوشش گیاهی

آبخوست پیساراس پوشش گیاهی گوناگون درختی از جمله نخل نارگیل دارد. آب‌سنگ از شمال باختر تا باختر شمال باختر آبخوست کشیده شده که یک خلیج کم‌عمق را در بر می‌گیرد. بخش زیادی از آبخوست اولول از نخل نارگیل پوشیده شده است. یک آبسنگ در حال خشک شدن اولول را احاطه کرده است.

تقسیمات کشوری

آب‌سنگ حلقوی نامونوییت، ۵ منطقه شهرداری از ۴۰ شهرداری ایالت چوک را در خود جای داده است که فهرست آنها به صورت پادساعتگرد به شرح جدول زیر است. جمعیت‌ها بر پایه سرشماری سال ۲۰۰۰ هستند.

شهرداری نام کنونی

یا پیشین

مساحت

خشکی

(کیلومتر مربع)

جمعیت
(سرشماری
۲۰۰۰)
موقعیت آبخوست مختصات
اولول اولول ۲/۵۴ ۵۹۸ گوشه جنوب باختری آبخوست اولول ۰۸°۳۵′۲۲″ شمالی ۱۴۹°۳۹′۳۷″ شرقی
پیهِرارار
 
 
 
پیساراس
 
 
 
۰/۸۰
 
 
 
۲۲۷
 

 
گوشه

جنوب خاوری   

آبخوست خرد وابُنُرو
آبخوست پیساراس
آبخوست خرد پیِلیمال
آبخوست خرد وِلتُت
۰۸°۳۵′۵۰″ شمالی ۱۵۰°۲۱′۱۸″ شرقی
۰۸°۳۴′۵۵″ شمالی ۱۵۰°۲۴′۲۶″ شرقی
۰۸°۳۶′۵۰″ شمالی ۱۵۰°۲۲′۳۸″ شرقی
۰۸°۳۷′۱۵″ شمالی ۱۵۰°۲۲′۱۶″ شرقی
اونانو
 
 
 
اناری
 
 
 
۰/۲۶
 
 
 
۱۷۸
 
 
 
لبه شمال خاوری
 
 
 
آبخوست اوناری
آبخوست خرد بیهوف
آبخوست خرد بِهیلیپِر
آبخوست خرد آمورتراید
۰۸°۴۵′۱۱″ شمالی ۱۵۰°۱۹′۴۶″ شرقی
۰۸°۴۵′۴۳″ شمالی ۱۵۰°۱۹′۲۴″ شرقی
۰۸°۴۶′۰۳″ شمالی ۱۵۰°۱۹′۰۲″ شرقی
۰۸°۴۶′۱۰″ شمالی ۱۵۰°۱۸′۴۷″ شرقی
اُنو اُنُ ۰/۳۱ ۱۸۲ لبه شمال خاوری آبخوست اُنُ ۰۸°۴۷′۵۲″ شمالی ۱۵۰°۱۶′۵۸″ شرقی
ماکور
 
آبخوست‌های ماگور
 
۰/۴۷
 
۱۵۶
 
گوشه شمالی
 
آبخوست ماگور
آبخوست خرد ماگِرِریک
۰۸°۵۹′۲۷″ شمالی ۱۵۰°۰۷′۲۲″ شرقی
۰۸°۵۷′۲۴″ شمالی ۱۵۰°۰۳′۵۳″ شرقی
آب‌سنگ حلقوی

نامُنوییتُ

آبخوست‌های

ماگور

۴/۳۸ ۱,۳۴۱     ۰۸°۴۰′۰۰″ شمالی ۱۵۰°۰۰′۰۰″ شرقی

تاریخ

نخستین اروپاییان وارد شده به نامونوییت، دریانوردان اسپانیایی سوار بر گالئون سن جرونیمو در ۵ ژوئیه ۱۵۶۶ بودند. در آبخوست پیساراس، فرمانده شورشی «لوپ مارتین» و گروه سرکش او (سیزده سرباز و سیزده دریانورد) ناخدا پرو سانچز پریکون و دیگر گروه دریانوری او را کشتند و سپس آنجا را ترک کردند.[1][2]

بعدها در سال ۱۸۰۱ فرمانده نیروی دریایی خوان آنتونیو ایبراگویتا سوار بر کشتی فیلیپینو به اُنو وارد شده و آن را «آنونیما» (به معنی "ناشناس" در زبان اسپانیایی) نامید.[3]

پانویس

  1. Coello, Francisco La Conferencia de Berlín y la cuestión de las Carolinas: Discursos pronunciados en la Sociedad Geográfica de Madrid, Madrid, Imprenta de Fortanet, 1885, p.96
  2. Krämer, Augustin Ergebnisse der Südsee Expedition, Friederichsen, De Gruyter, 1908,p.197-198
  3. Sharp, Andrew The discovery of the Pacific Islands, Clarendon Press, Oxford, 1960, p.183

منابع

جستارهای وابسته

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.