نبرد میوند
پیکار میوند (به انگلیسی: Battle of Maiwand) دومین جنگ استقلال‌خواهی افغان‌ها از انگلیس است.
| پیکار میوند | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
| |||||||
| جنگندگان | |||||||
 افغانستان |
 بریتانیا | ||||||
| فرماندهان | |||||||
| ایوب خان | جورج باروز | ||||||
| نیروها | |||||||
| ۸۰۰۰ نفر | ۲٬۴۷۶ نفر | ||||||
جنگ میوند در تاریخ ۲۷ ژوئیه سال ۱۸۸۰ در ناحیه‌ای به همین نام به رهبری محمد ایوب خان با لشکر انگلیس به رهبری جنرال باروز شروع شد و با شکست شدید نیروهای انگلیسی و بازپس‌گیری قندهار از دست نیروهای انگلیسی پایان یافت.
نیروهای افغان شرکت‌کننده در این جنگ از قوم‌های پشتون و هزاره بودند.[1]
ملالی نورزی
از شناخته شده‌ترین افراد شرکت‌کننده در این جنگ بانویی بنام ملالی نورزی بود. ملالی نورزی دختری قندهاری بود که در جنگ میوند به مبارزان افغان آب آشامیدنی می‌رساند. هنگامی که پرچمدار نیروهای افغان هدف گلوله قرار گرفت و پرچم از دستش بر زمین افتاد. ملالی نورزی مشک آب را بر زمین گذاشت و پرچم افتاده را بلند کرد با خطاب قرار دادن مبارزان افغان آنان را به ادامه جنگ فراخواند:
که په میوند کی شهید نشوی خدایه لالیه بی ننگی ته دی ساتینه[2] ترجمه: اگر در میوند شهید نشدی، خدا ترا، برای بی ننگی حفظ کند!
همین سخنان باعث تحریک نیروهای تا حدودی شکست خورده افغان شد و در نهایت به پیروزی آنان انجامید. ملالی خود نیز در این پیکار جان باخت.
در ادبیات
یکی از اشارات مشهور به این جنگ در رمان اتود در قرمز لاکی اثر آرتور کانن دویل داده می‌شود. در این پیکار است که دکتر واتسن مشهور به وسیلهٔ یک گلوله جزیل زخمی می‌شود.
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نبرد میوند موجود است. |
- تاریخ غبار، میر غلام محمد غبار
- «وبگاه ۲۸ اسد». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۸.