نجمی علوی
نجمی علوی نویسنده، از پایه‌گذاران جنبش زنان ایران و عضو تحریریهٔ مجلهٔ بیداری ما بود.[1] او که ۶۲ سال از عمرِ خود را در مهاجرت گذراند، زمستان ۱۳۸۷ (۲۶ دسامبر ۲۰۰۸)[2] در سن ۸۸سالگی در لندن درگذشت[1] و بنا بر وصیت‌اش جسدش را سوزاندند.[2]
| نجمی علوی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۹۹ (۱۹۲۰) |
| درگذشت | ۲۶ دسامبر ۲۰۰۸ بریتانیا |
| ملیت | ایرانی |
| کارهای برجسته | از پایه‌گذاران جنبش زنان ایران و از اعضای تحریریهٔ نشریهٔ بیداری ما |
| والدین | ابوالحسن |
نجمی که خواهر کوچک‌تر بزرگ علوی و مرتضی علوی بود، مانند هر دوی آن‌ها گرایش‌های مارکسیستی داشت و عضو حزب توده بود.[1] هرچند بعد از انقلاب ۵۷ ایران به سیاست‌های این حزب انتقاد داشت.[3]
خاطراتِ نجمی علوی، به‌کوشش حمید احمدی در کتابی با عنوانِ ما هم در این خانه حقی داریم در سال ۱۳۸۳ در ایران منتشر شده است.[1] از دیگر آثارِ او می‌توان به «گلی جون» (مجموعهٔ چند داستان کوتاه) و «مرتضی علوی» و «پیکار» اشاره کرد.[3]
منابع
- «نجمی علوی از پایه‌گذاران جنبش زنان ایران درگذشت». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۷ مه ۲۰۱۵.
- «زنان، صد سال در مبارزه». کانون زنان ایرانی. ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۷ مه ۲۰۱۵.
- «نجمی علوی از پایه‌گذاران جنبش زنان ایران بی هیچ حقی از آن خانه، در غربت درگذشت». گویانیوز. ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۷ مه ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.