نهایت‌گرایی نوین فرانسه

سینمای شدت نوی فرانسه یا نهایت‌گرایی نوین فرانسه (انگلیسی: New French Extremity‎) اصطلاحی‌ست که نخستین بار توسط جیمز کواند از نشریه آرت‌فروم دربارهٔ دسته‌ای از فیلم‌های هنجارشکن فرانسوی اوایل قرن بیست و یکم به کار رفت؛ فیلم‌های فرانسوا اوزون، گاسپار نوئه، کاترین بریا، برونو دومو و برخی از فیلم‌های کلر دنی، برتران بونلو، پاتریس شرو، لئوس کاراکس و کرالی‌ترین تی از آن‌جمله‌اند.

ویژگی‌ها

ریشهٔ نهایت‌گرایی نوین فرانسه به سینمای هنری و سینمای وحشت می‌رسد و اگرچه هریک از فیلم‌های متعلق به این جریان مؤلفه‌های سبکی خاص خود را دارند، اما می‌توان گفت انحطاط جنسی، خشونت عریان و اختلالات روانی وجه اشتراک تماتیک آن‌هاست.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.