نیلوفر رحمانی
نیلوفر رحمانی (متولد ۱۳۷۰ در افغانستان) نخستین زن خلبان هواگرد ثابتبال در تاریخ افغانستان، و نخستین زن خلبان در ارتش افغانستان پس از سقوط طالبان در سال ۱۳۸۰ است.[1] از آنجا که خانواده نیلوفر رحمانی تهدید به مرگ شدند، او تصمیم به اتمام دوره آموزشی خلبانی گرفت و سرانجام در سال ۲۰۱۵، برنده جایزه بینالمللی زنان شجاع از وزارت امور خارجه آمریکا شد.[2]
نیلوفر رحمانی | |
---|---|
نام بومی | نیلوفر رحمانی |
زادهٔ | 1992 (۲۸–۲۹ ساله) کابل، افغانستان |
پیشه | خلبان |
سالهای فعالیت | ۲۰۱۲ تا کنون |
شناختهشده برای | نخستین زن خلبان هواگرد ثابتبال |
زندگینامه
نیلوفر رحمانی در سال ۱۳۷۰ خورشیدی در افغانستان به دنیا آمد. از کودکی سودای پرواز را در سر میگذراند؛ از این رو به آموختن زبان انگلیسی مشغول شد تا بتواند در مدرسه پرواز ثبت نام کند. وی توانست در سال ۲۰۱۰ وارد دوره آموزش خلبانی نیروی هوایی افغانستان شود و در سال ۲۰۱۲ با درجه ستوان دوم از این مدرسه، فارغالتحصیل شد.
دو پرواز در هلیکوپتر به عنوان کمکخلبان زن در کنار پدر خود در دوره اتحاد شوروی، الهامبخش اولیه او برای یادگیری پرواز بود. او اولین پرواز مستقلش را در شهریور ۱۳۹۱ با هواپیمای تکملخه سسنا ۱۸۲ انجام داد.[3] به انگیزه پرواز با هواگردهای بزرگتر، نیلوفر وارد مدرسه پیشرفته پرواز شد و به زودی توانست با هواپیمای نظامی سسنا ۲۰۸ کاروان بپرد.
زنان خلبان معمولاً اجازه جابهجا کردن کشتکان و سربازان مجروح را ندارند ولی نیلوفر، پس از نشستن در یکی از مأموریتهایش، سربازانی زخمی را پیدا کرد و دستور به جابهجایی آنها یافت.
وقتی موفقیتهای نیلوفر رحمانی منتشر شد، خود و خانوادهاش از طرف طالبان تهدید به مرگ شدند. به همین سبب خانواده او تا کنون بارها مجبور به نقل مکان شدهاند، ولی ستوان دوم نیلوفر همچنان دست از مسیر خود برنداشته و به دنبال پرواز با هواگردهای بزرگتر و همچنین آموزش زنان دیگر برای ورود به عرصه هوانوردی و خلبانی است.
در سال ۲۰۱۵ میلادی روزنامه «بیلد» آلمان، نیلوفر رحمانی که در نیروی هوایی افغانستان خدمت میکند را به عنوان زیباترین خلبان جهان معرفی کردهاست. رحمانی به لحاظ حرفهاش با مشکلات زیادی در جامعه افغانستان روبروست، با اینهمه با انگیزه زیادی به کارش ادامه میدهد.[4]
پناهندگی به آمریکا:
در سال ۲۰۱۸ درخواست وی مبنی بر پناهندگی به کشور آمریکا از سوی دولت آمریکا پذیرفته شد.[5]
منابع
- "The Conversation: Pilots Niloofar Rahmani and Esther Mbabazi". BBC News. 25 July 2015. Retrieved 13 July 2017.
- «زیباترین خلبان زن جهان در افغانستان- 17.04.2015». DW.DE. ۲۰۱۵-۰۴-۱۷. دریافتشده در ۲۰۱۵-۰۴-۲۱.
- "Biographies of 2015 Award Winners". Us Department of State. Us Department of State. March 3, 2015. Retrieved April 18, 2015.
- «زیباترین خلبان زن جهان در افغانستان - همه مطالب مدیا سنتر - 17.04.2015». DW.DE. ۲۰۱۵-۰۴-۱۷. دریافتشده در ۲۰۱۵-۰۴-۲۱.
- [جنجال درخواست پناهندگی نخستین زن خلبان افغان از آمریکا - عصرایران www.asriran.com › … › بینالملل «پناهندگی خلبان زن افغانستان به آمریکا»] مقدار
|نشانی=
را بررسی کنید (کمک).
پیوند به بیرون
- «یک روز همراه با اولین خلبان زن افغان». بیبیسی فارسی.
- Official facebook page
- Danielle Moylan: Meet Afghanistan's first female fixed-wing pilot'. Al Jazeera English, ۹ نوامبر ۲۰۱۵
- "We were wrong …and now we're proud of you". The Conversation, BBC 1۷ ژوئیه ۲۰۱۵ (audio, 2mins)
- Death threats force Afghanistan's first female Air Force pilot to quit. As It Happens, CBC radio, ۷ اوت ۲۰۱۵ (audio, 6:47 mins)
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیلوفر رحمانی موجود است. |